Ruhu Yaralılar
Çekincelerimi besleyen kaygý zehriydi
Gittiðim yoldan beni döndüren
sýrtýmda kocaman bir izle
terk ettiðim bu þehirdi
Taze bir gül gördünüz mü siz hiç
Kupkuru bir çöl sýcaðýnda açmayý unutan
Nedir bu insanlýðýn derdi diye
Geceler boyu aðlayýp sýzlayan?
Ruhu yaralýlarýn gezindiði caddelere,
Tek sermayesi, Allah’a sýðýnmak olanlara
Koþtum,
sabahlara kadar dizlerimin üzerinde oturdum
Elimde ne varsa fena alemine savurdum
ve sustum
Susmayý öðrendim, kendimde konuþan bana, edebi öðütledim
Taze bir gül gördünüz mü siz hiç
Kupkuru bir çöl sýcaðýnda açmayý unutan
Nedir bu insanlýðýn derdi diye
Geceler boyu aðlayýp sýzlayan
Yola ilk çýktýðým gibi deðilim
Hüzünlü bir gemiden düþtüm
Yalnýzlarýn okyanusunda çýrpýnýrken
ellerimden tutan, Bir’e tutundum
Taze bir gül gördünüz mü siz hiç
Kupkuru bir çöl sýcaðýnda açmayý unutan
Nedir bu insanlýðýn derdi diye
Geceler boyu aðlayýp sýzlayan?..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.