“Ayþedudu, Ayþedudum çok haklýsýn sen; sen hâlâ benim “ilk göz aðrým”sýn seni düþünmediðim bir günüm olmadý inan ki; o günden bu güne sensiz bir aným geçmedi, rüyamda tek seni, hep seni gördüm, senli hülyalarla geçti ömrüm gözümü senli sabahlara açtým sevdaný adam gibi yaþadým ben hiç sensiz olmadým, olamadým hiçbir zaman kaybetmedim umudumu ömrümce tek sevdiðim sendin Ayþedudu…. . ben hâlâ “müfettiþler geldiði”ndeki gibi ayný sýraya oturduðun o çocuðum.. hâlâ müfettiþler gelecek de hani sen okula geleceksin diye bekliyorum ben hep orda, hâlâ hep o çocuk kaldým olmadý baþka dileðim, baþka muradým gönlümün daima hülyasýný kurduðu her zaman tek düþüm sendin Ayþedudu…. . hasretindeydim ömrümce, güzelliðin deðildi ne beni sevip-sevmediðin, umurumda ne kiminle evli olduðun beni hiç ilgilendirmedi ne de baþka þey derdinde oldum asla dualarým hep mutluluðuna, sýhhat ve afiyetineydi ben senli dualarda dileklerdeydim daima bilmedim nerede kimin karýsý, kaç çocuðu oldu kendisi de bende hep o çocuktu! Ayþedudu…. . beni affet, benimki kýymetini bilmemek deðildi; çaresizlik, elinden bir þey gelmemekti. zavallýlýk, kader ya da alnýmýzýn yazýsý, sanma! elimden gelecek tek bir þey vardý kendim de nihayet o evde bir sýðýntýydým takdir-i Ýlahi, duadan baþka þey yapamadým çaresizlikler içinde; bitirdim ortaokulu ben de henüz daha çocuktum Ayþedudu…. . biliyor musun o iki mektubu hâlâ saklýyorum, hâlâ okur, öper aðlarým ne yapabilirdim hâlâ el üstünde kalan bir ortaokul çocuðuydum ne elimde avcumda bir þey ne bir iþim, ne gelirim çaresizliðin ne olduðunu o yaþta anladým ana-babasýz, kardeþsiz oluþumu çok acý yaþadým ne yaparsam yapayým, sana yanlýþ olurdu, kimsesizdim, çaresizdim, çaresiz Ayþedudu…. .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.