öncesi
duvar diplerinde biriken yalnýzlýðým
üstümden geçen kimliðine sýzýyordu
yokuþlar
taranmayý bekleyen telkari saçlarýný
seyre dalmýþtý
ufkun yok olduðu gözlerimde
adým için bir sokak seçilmiþ
seninle kesiþen yol aðzýma
hayrat deðil
hasret yaptýrmýþtý bir hayýrsever
-hep sen içsen olmaz mý-
arasta günahtan sandýk yapan zýndýklar
tabut yapmayý öðrendiklerinde
-sevabýna-
söz verdim yaradana
sende bittiðim gün
bu þehre bir melek süzülecek
kalmamýþ kendimi
gözlerimden öpecek
sonrasý
gittiðin zaman
hayat hakkýný veriyor
üzülme sen
numaralarý okunmaktan silinmiþ
kapýlarýmý araladým
sokaðýmý arþýnlayan
kadýnlarýn ruhlarýna
tevekkülü bilen beden
ben uyurken öptü ölümü
adýmlarýn yaþattý
üzerine basýlmaya müsait
sepya rengi korkaklýðýmý
adýn kadar terk ettin
þimdi yarým kalan ölümler yaþýndayýz
melek konuþur…
/aþk için beraat /
/aþk için beraat/
sus melek…
/o günahlarým için deðil
gözlerim için þefaat/
gözünün tahammülü kalmamýþ
taammüden aþk iÇlenmiþ
senin için
þimdi el salla
bu þehir müntehir bana
ben halâ sýramý bekliyorum sana…