az’izdi bütün belirginlikler
çoðaltýp kutsardým ondan kalan her þeyi
biri bine bölüp usulca sarardým
her biri ayrý uzam ayrý deðerdi
silik gamzelerinden öperdim yanaklarýnýn
kaþlar gözler çizerdim boþluklarýn üstüne
bir halini beðenmezdim baþka hale koyardým
yakýþtýramazdým hiçbir yüzü güzel anneme
caným çökerdi dizlerim yerine
rüyamda gördüðüm eteklerine
griye çalardý masallarýn rengi
rest makamý dinlerdim bütün ezgileri
üzeri örtülürdü düþüncelerimin
güneþsiz
solgun
ve sonra duyulurdu
uzun uzun soluksuzluðum...
kaç ýþýk yaktýysam söndüler birer birer
mazideþen y’ellerinden
gün düz’süz
ivmesi kýrýk
içi yarýk
özü kasvet
kývrýlarak geçiverirdi gece devriyesinden
düþündürür bazen deniz kýyýlarý
çiroz bir hasret takýlýr oltaya
iðnesi sýzýya batar
ahh sýzýnýn en hasý
yokluklar evinin tavan arasý
kýþlarý buz tutturur yazlarý yakar
aðýr bir yolculuk baþlar seyir defterinden
tökezler tuz bastýðým yaralar
bakarken senli bakýþlarla uzun uzun
gökyüzüne
“mavinin kanayan yarasý, umudun sancýsýymýþ..” derdim kendi kendime
esrik akþamlara dönen sabahlarým var sevgili
bütün özlemlere mâlik hasretin
çýrpýna çýrpýna denizle buluþan
asi nehir uðultusu
görestiðim anne özlemimsin
an içinde yýllar boyu...
EbRuAsya & nurettin ÖNDER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.