Korkmak istiyorum. Kavgadan, karanlýktan... Bu kahpe terazinin oynanmýþ ayarýndan!.. Ama korkmuyorum... Umutlara zam gelmiþ zaten. Üstüme göre bi’ þey de yok ya... Boþ boþ bakýnýyorum tezgâhlara... Eþe dosta belli etmeden...
Susun!.. N’ olur... Artýk duymak istemiyorum cafcaflý renkleri... Tozpembeyi, süt beyazýný, deniz mâvisini... Zevkimden mi günde on kez kýzýla boyandým?
Güldürmeyin Allah aþkýna!.. Tandýrýn odunuyla deðil, Tâlihin oyunuyla yandým... ...ve duygularýn en þefkâtli anasý mutluluk; Sanki geleceðimi evlatlýk mý aldý? Yoksa ben mi o serin kollarýndan usandým?
Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
tövbeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.