Kelimeler ki tank gibi geçer yüreðimden, Harfler mevzilerini alýr bir bir mýsralarýmda , Karanlýk gecelerde yanar umudunu yitirmeden. Ýsyan ateþi tutuþur elbet bir sonbaharda.
Sesim kükreyecek, duyulsun feryadým, Sözlerim yankýlanacak dört bir yana. Ýsyaným kelimelerde, mýsralarda saklý, Umudu yeþertecek bir güneþ doðacak an’a.
Tanklarla deðil, kelimelerle savaþýrým ben, Ýsyanýmý dökerim satýrlara her biri keskin bir hançer Adaletin ýþýðýyla aydýnlanýr her bir dizem Harflerden doðar yeniden, direnenin sonu makber.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Paradoks Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.