Geçiyor zaman pervasýzca, ardým kýþ gibi soðuk Artýk, tutamýyorum kayýp giden geçmiþimi Her þey iç içe geçmiþ , her þey boðuk Göremiyorum artýk kayýp giden benliðimi.
Yorgunum ,yürüyemiyorum geçmiþimin üzerinden Görenler sanýr beni yeni doðmuþ bir bebek Sanki uçarsam geçecek gibi bulutlarýn üstünden Açýlýn geliyorum, gökyüzüne doðru emekleyerek.
Biri el uzatsýn insanlýða ,herkesin hali harap Topraðý eþeliyorum ellerimi kanatýrcasýna Acýsýný hissetmem belki, içersem iki yudum þarap Gelin kulak verin insanlarýn þu baba sancýsýna .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Paradoks Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.