ŞİİR BİTSE BİLE DİNMEZ ŞAİRİN KAVGASI...

Muðlaktý gün muðlaktý ömür
Ölgün sitemlerin sarmalýnda
Yitip gittiði kadar acýnýn da bam teline basýlý
Belki de bir kancaya asýlý
Sessizliðin nidalarý
Þiir oldu düþtü yere
Düþtün sen gözümden
Oysaki göz pýnarlarýmda hapsettiðimdin

Gýyabýnda özlemin
Ansýzýn sökün eden
Ýçimden en derinden
Hele makûs talihin yok mu tesellisi
Issýzlýða parmak bastýðým
Varsa yoksa yarýnlarýn tecellisi

Geçkindi kadýnlar
Geçimsizdi adamlar
Yerle yeksan olmuþ kuþ kadar kalbin
Doruðunda saklý yalanlar
Hüzne biat
Bunca nefrete inat
Sevici kuþlar kucaðýnda özlemin
Ve o saygýn tebaasý evrenin
Kýlýç kuþanmýþ adeta acýlar

Bir rengin istilasý
Yetmedi…
Ulaþýlasý en uç nokta
Sözcüklerin istiflendiði
Ýlham perimin isyaný
Kýt kanaat sevenlerden deðildim madem
Ve iþte þiirlerle ördüðüm matem

Yerle yeksansa þehir
Þairin kimliði
Uçsuz bucaksýz bir esinti
Manivelasý hüznün
Boykot ettiðim kadar dünü
Seken bir kör kurþun adeta kalem
Ne kindar ne isyankâr
Boynu kýldan ince
Andýðým kadar Rabbi ve hikmeti
Nimetin bin biri
Niyazýmla üstünü örttüðüm yaralý gönlün
Meali

Ýtiþ kakýþ sözcükler
Derinde saklý telaffuzu
Deminde saklý mevsimin solu
Saðýmda Hýdýr
Solumda gam
Aþkýn nidalarýna el aman demeden
Yalnýzlýðýmla aralýksýz duyduðum kýyam

Bir reçete ise þiir
Gözlerim nemli
Bir rabýta iken ömür
Yasýn temeli
Yâd ettiðim kadar maziyi
Yarenim gölgeler
Yakut gözlü sevdada saklý nameler
Göðe balçýk
Yere çamur atansa deðil bizden
Varla yok arasý bir neþe
Pürü pak yürek tekkem

Alý al moru mor bir düðün
Varsýn olsun aþk,
Ýçimde saklý bir kördüðüm
Manivelasý coþkunun
Manevrasý ansýzýn sökün eden
Firari sözcüklerle örülü bir temenni
Aþkýn baþþehri olsa olsa þairin tekleyen yüreði
Namý da almýþ yürümüþ
Nazenin bir iklimde
Naftalin kokan dünün teninde

Ayrýk otu bile addedilse,
Umurunda deðil kalemin
Sefasýný sürdüðü kadar yazmanýn
Yazmasý pembe bir türkü
Çýðýran aþkta saklý ülkü
Hicran gibi
Yaþ gibi yas gibi
Yakaran sadece Rabbine
Þüheda bir özlemden de arda kalan geride
Bir ardýç kuþu adeta þair
Ya da Anka
Külünden doðduðu kadar
Külliyen yalan Araf’ta kaldýðý

Hicvi ve hicri sözcüklerin
Bir buket çiçek daha serdi ya önüne
Kâðýdýn dolgun yüzü
Kalemin yorgun yüreði
Hem nüktedan hem sessiz
Sancýlandý mý þafak vakti
Belki de çok geride kalmýþ bir eksiz

Aþka hitap
Yalnýzlýða ise bitap
Düþmüþken
Baðrý yanýk bir türkü daha da çýðýrdý mý þair
Elbet gelecektir devamý
Ne de olsa aþk diye çýktýðý
Yola baþ koymanýn meyvesi
Ve iþte yazýlasý bir þiir daha döküldü
Kalemin ince ucundan
Tutuþtuðu kadar yorgan
Þiir bitse bile dinmez þairin kavgasý
Niyet ettiði kadar yarýnlara
Niyazýnda saklý tuttuðu nazý
Yeter ki razý gelsin yüce Tanrý

Sosyal Medyada Paylaşın: