SENİ TANIMASAYDIM

Önce seni tanýdým
peþinden çaresizliði.
Sonra umudumdan oldum
azar azar tükendim
yaþadým acziyeti

Seninle baþladý hayata dargýnlýðým
kendime kýrgýnlýðým
Yokluðuna bulandýðýndan beri gözlerim,
Körebe misali izinde gezdim
Artýk güneþi göðsüme de assam
Kalbimin ýsýnmayacaðýný
Seni tanýmasam bilmezdim

Önce seni tanýdým
Sonrasý yüzüme tokat gibi çarpýldý
kendimi tanýmamýþlýðým.
Baþý göðe uzanan
dik baþaklardan sanýrdým beni
Senden sonra
tanelerim saçýldý dört bir yana
Toplamaya çalýþtýkça eðildim.
Gördüm ki þu hayatta
ben sadece sana
en çok da kendime yenildim.

Seni tanýdýðým gün baþladý
uykuyla aramýn açýlýþý
Artýk hep yorgunum.
Ve sana ermeyen yollara
ölümüne dargýným
Hiçbir yere gidemeyiþim hep ondan
Kalemim þahit olsun
sana ebedi kýrgýným

Gitmek zamaný geldi
Hangi yol senden uzaða taþýr yüreðimi
seçemiyorum.
Orda bir köprü var adý ’vazgeçiþ’
geçemiyorum

Artýk solgun bir yüz yansýyor
gülüþümün gül açtýðý aynalara
Sen ki piþmanlýk ve keþkeler arasý travma
Sen ki yüreðimde dikiþ tutmayan
en derin yara
Bundan sonrasý israf-ý kelam
Madem ki yanýmda durmayacaktýn
hiç çýkmasaydýn karþýma.

Ayþegül Bahçeci
05.08.2023


Sosyal Medyada Paylaşın: