BEKLEDİM

Þu hayatta en çok beklemek düþtü bana
sonra da beklemekten vazgeçmek.

Çocukluðumu bulmayý bekledim önce
Zannettim ki bulursam
bir þekilde gülecektim
Bazen aðlayan bir cocugun kirpiðinde,
Ya da yere düþtüðünde
kanayan dizlerinde bulabildim ancak.
Oysa ben
Hep neþeyle gülümseyen
kahkahalar atan çocuklarýn
gülüþünde aramýþtým
Olmadý.
Buruk kaybetmiþim çocukluðumu
Aramaktan vazgeçtim.

Sonra yol arkadaþýmý bekledim
Geç vakitlere kadar, bazen günlerce
derken haftalar aylar yýllar sürdü bu bekleyiþ.
Baþkalarýnýn ahirini kurtarma telaþýndaydý
Bu uðurda bana hep geç kaldý
Kýrýldým, kýrýldýðým yerden
kendim sardým yaralarýmý
Ýyileþmeyi bekledim.

Beklemeye deðer miydi
Sorguladým zamanla,
sabrýmý günden güne eskitirken.
Bir gün gelse yine bekleyecektim, deðiþmeyecekti kaderim
zaten boyumu aþmýþtý kederim
Beklemekten vazgeçtim.

Mutlu olmayý bekliyorum þimdilerde
Sevgiyle bakan bir çift göz ýþýðýnda
muhabbetle demlenmiþ
bir bardak çay
eþliðinde,
huzuru yudumladýðýmý düþlüyorum.
Nasýl mutlu olunur
olur muyum bilemem
Ama yaþadýðým yalnýzlýðý
düþmaným yok
Bir gün olursa düþmanýma bile dilemem.

Hayallerimin gerçekleþeceði günü bekliyorum
Umut taþýyorum doðan her güne
Yüregimin bereketinden devþirdiðim
Ýnatla yýlmadan usanmadan
bu sefer beklemekten vazgeçmiyorum
Dualarým kanat çýrpacak
Rahmet semalarýnda biliyorum
Geceme nur, topraðýma hayat yaðacak
O gün gelecek ve
tüm bekleyiþler
buna deðerdi diye taçlanacak
Bekliyorum...

Ayþegül Bahçeci
17.08.2023

Sosyal Medyada Paylaşın: