BABA

Hayal ettiðin tabloyu çizemedim hiçbir vakit...
Zaten kâðýda deðil, hep suya sürdüm fýrçayý...
Etrafýmda dolandý azý diþler...
Sonunda feleðe kaptýrdým paçayý...

Yalan söyleyince nasýl oynardý dudaklar?
Hakaretin tadý güzel miydi?
Tokat atarsam acýr mýydý titreyen elim?
Ýhânetin omzuna yaslanýnca kirlenir miydi dertli baþým?

Ömrümün yarýsýna geldi yaþým!..
Öðrenecek tonla hâinlik vardý lügatta...
Yarým gram ders alamadým...

Hani o elma þekeri vardý ya?
Akþamlarý lunaparkta yemek için can attýðým.
Avuturdun beni onunla...
...ve bindirmezdin tehlikeli diye dönme dolaplara...
Hayat arkamdan ne dolaplar çevirdi baba!..
Kurtlu tarafýndan yedirdi elmayý her defasýnda...

Neydi adam olmak?
Düþtüðün yerden hiçbir þey yokmuþ gibi kalkmayý öðrenmek mi?
Ben mutluyum diye yalandan yeminler etmek mi?
Yoksa istediðin yoldan yürümek mi?
Nereye kadardý baba?
Her an olmayacaktýn ki yanýmda...

Gurur yapma!..
Aðla hadi...
Ahvâlimi gör de üzül feryat figân ederek!..
Ama Allah aþkýna çekilme izbe yerlere!..
Aðla baba!..
Yýllarca merak ettim gözyaþlarýnýn ne kadar þeffaf olduðunu!..

Bak büyüdüm baba...
Çoooooook büyüdüm!..

Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: