ANNE

ANNE

Anne...
Öyle bir girdabýn içine düþtüm ki...
Kifâyetsiz kaldý sitemlerimin çoðu
...ve bir türlü adam edemedim içimdeki haylaz çocuðu

Keþke "Uyandýn mý yavrum?" desen
Ömrümü versem duyunca sesini
Yine ninniler söylesen
Silsen ruhumun pasýný

Yanlýþ yerden baþlamýþým sanki hayata
Devrik cümlelere dönmüþ gibiyim
Hatýra defterimde kaldý o masmavi gökyüzü
Sanki puslu bir savaþýn muharibiyim

Þimdi bi’ sürgün yeri adým attýðým her bahçe
Gülleri de barut kokuyor gittiðin günden beri
Öz vatanýmda bile mülteci oldum inan
Gözlerim buðulu, baþým duman

Düþlerimi çaldýlar anne
Düþtüm dertlerin kucaðýna
Oyuncaklarým kýrýldý bu âlemin hoyrat elinde
Bir tebessümü bile unutturdular
Dert ziyafetinde karýn tokluðuna çalýþtýrdýlar

Ey kuruntusuna özlem duyduðum!
Hani bana derdin ya;
"Hiç adam olmazsýn..." diye.
Haklýydýn be anne!
Adam olamadým
Devrimci bir yönüm vardý
Düzene baþkaldýran oldum
Afiþlerle donattým þehrin bütün duvarlarýný
Azgýn belâlarýn denizinde ýslandý gençliðim
Köpekten de köpek balýklarýyla boðuþtum her dâim
Mazlumlara cankurtaran oldum
Bir adam olamadým

Neden sonsuz istirahata çekilirken, beni de yanýnda götürmedin sanki?
Yok muydu teneþirde bir kiþilik yer daha?
Neyse bana aldýrýþ etme
Yaðmur yaðýyor anne
Þimdi müsaade
Beni düþünme!
Ben ýslanmaya alýþýðým
Sen rahat ýslan diye gidiyorum

Bir gül getirdim sana
Paramla aldým, merak etme!
Çocukken koparýrdým hep yan bahçedeki gülleri
Korkudan getiremezdim eve
Zaten yandaki ev de bizim ev de yýkýldý çoktan
Geçmiþin kokusu bile yok artýk
Ha; unutmadan!
Eski eþyalarýn içinde buldum bu fotoðrafý
Baktýkça hatýrla beni
Ben görmek istemiyorum düne dâir hiçbir hatýra
Mezarýna son geliþim bu
Þimdi aðaran saçýmla gidiyorum
Günahkâr ilân edildim en yalancý dudaklarda
Masumu oynayanlarýn nazarýndaki suçumla gidiyorum

Makbuldür ya muhabbetin özü;
O yüzden fazla uzatmayacaðým sözü
Her uykunun sonunda güneþ vadedilirmiþ yarýnlara
Hayatsa tüm pencerelerini kapatýrmýþ yüreði yarýmlara
Elveda...

Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: