Hele bir yalnýz kal Þiirlerde ölür Yazan kalem kýrýksa Hani Gece karanlýk sanýyorsun ya Küser yýldýzlarýn ýþýðý Üþürsün Aðustos Yanarken ormanlar Yahut kesilirken kolluklar eþliðinde Tutuþur kül oldu sandýðýn anýlar
Hele bir insan kal Hele soyun kuþandýðýn kimlikten Uzak dur telefondan O aptal kutusundan Acýrsýn Gölgelerin terk ederse Tükenir gidecek yollarýn Sancýr senin de yüreðin
Özlemek deðil insan olmanýn þartý Sokakta kedi de özler sahibini Sevmek deðil mi aslolan Sevdayla kavgan
Biliyor musun uyumak mesele insan olana Koyup baþýný kuþ tüyü yastýða Dikenler batýyorsa Uyanmalar kaçýþýn Eve varmak sancýysa
Ettiðini bul Öl demem haþaa Bak aynaya Yanlýþlar içinde yaþayana Sevmemiþ kendinden baþkasýný Sevsin aðacý Sýrça sýrça kýr kendini Kesik kesik kana Ta ki insan oluncaya
AHMET GÖÇER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Göçer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.