tatar arabasýnda týraþsýz emmiler ilk iþ hemen tabakayý çýkardýlar, “buyur burdan yakalýmýn” dediler çakmak çakdýlar, cýðara tellendirdiler ha bire birbirlerine ilaf etiþdiriyollar nassý caným isdedi emme; bana vermediler . abamdan baþga bildik-bilgiþ kimsem yok ki eniþde oðlan bi tefa ðeldiydi iki hafta eveli bana yesyeni bi cüzdan verdiydi bi de keratasýný ha! bi de tavýzguþlu dýrnak makesini “valla olmaz” deye izbar edince de dýrnaklarýmý kesividiydi Allahý var; baya ganým ýsýndý neyeyse belki de “beni adam yerine ðodu” deye . eyi bi “adam dölü” belli.. emme o fakirlik “yaman bükmüþ belini” köyünden gýz veren olmamýþ “çoban” deye “gariben” deye haralda arayerin lafýna ðöre bobama da baya “külteli bi aðýrlýk sayasýymýþ” . tam Akyolu bükülü(r)kene barabar, fe(h)metmeden geriye bakmýþýyýn arkamýzda dört nala gakmýþ arabalar gelin arabasý en öðnde, abamýn yandayýn emme gözüm köye dakýldý ðaldý Hacallar mahallesi, harmanyeri Osmançavýþlarýn, Leleklerin evleri sankine bi taha göremece(ði)miþin bi ta(ha) köye gelemeyeceðimiþiyin gibi arkada ðaldý depeler, daðlar Gýþlatarla’yý da dönividik Gayaseki, Akçeþme, Gaziri ovasý, Deniz! Çamýrlýk, Ova harmaný . ebece(ði)zim düþdü aklýma “ebemmm!” ebem neyderiki goya abam yalýnýz getmesin deye bindik “heyvah” dedim “ben nere ðediyon, ebem yalýnýz galdý, bensiz neyder, nere-ðeder zavallý” kim Okarý Çeþmeden su getirivicek abam da yok, kim ekmek biþirivicek ebeceðzim bi baþýna.. gözlerim domur domur, biþiy deyviseler basacan vayvalaðý, sarýlacan da abama! ensem mi enmesem mi? . hinci a(ð)lamaya yeltensem, “götü boklu” “taha hâlâ çocuk” deycekler emme bi yandan da düþünüyon doluya ðoyon almayo boþa dolduruyon dolmayo hesabý yalan deði(l) vallahi billahi arabadan ensem mi yonusam abamýn yanýnda galsam mý elimin biri terli, elim abamýn elinde hapis zati çekip alamayorun yerli gatli . dezelerim, halalarým mý? “þerefsizlerden” “yenge binen” düðüne ðelen, el gadak basmaynan çevrim çeviren bile olmadý.. goya bobama piretosdalarý haklý bile olsalar abamýn ne günahý obalý var! Abamý bobam olcak mý ðelin etdi bobam denen zavallý, analýðýn emrine oynayan garýdan gorkan hödüðün teki almýþ isdediði aðýrlýðý keyfi yerinde hoyuk bir nevi esgiden de gönüllü “boba” demezdim bundan sora dermiyin(m) bayramdan bayrama da olsa elini öper miyin orasýný Allah bili bi(r) insan emek vermediði abamdan nasý aðýrlýð alý(r) zehir zýkgým olsun i(n)þallah, bi eyinniðini ðörsek eyvallah da yok hakgý-makgý . bobam aðýrlýð aldý ya sanký urbaya ðetdi abama çeniz-meniz etdi “bilenzik almýþ analýk gahrolasýcaya” “gayýnçýlarýna sývamýþ” dediler zati.. sanký analýk doðurdu etiþdirdi hamýr yunurmayý, ekmeð etmeyi halý dokumayý, aþ biþirmeyi çorap örmeyi o ö(ð)retdi hu yaþa analýk ðetirdi abama eller ðibi bi ðün gün gösdertdi bize bi ðün huzur verdi sanki gönenmeyesice ana yannarý çürüyesice .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.