Sana hiç söylemedim ama,
Düþlerden çalýyordum seni.
Yüreðinin adýmlarýydý kelimelerim
Ayak izlerini öpüyordum yazdýkça
Kaleme dokundukça nefes alýyordun
Kendini öldürdün,
Kalemimi kýrdýn da gittin...
Þiirlerimi sayfalardan söktün de gittin!
Kirpiklerimde birikiyordu notalar,
Gözlerim üflüyordu aþkýn surunu yüzüne
Hangi hayal kýrýklýðý parçaladý
Pamuklara sardýðým kalbini?
Nasýl bunca yabancýlaþtýn kendine?
Þarkýlardý, söyleyemediklerimi sana fýsýldayan
Beni susturdun,
Þarkýlarý notalarýndan söktün de gittin...
Adýný gitarýmdan sildin de gittin!
O sahil eski sahil deðil artýk,
Seni söyledim,
Dinlemedi...
Kaldýrýmlara yasladým yüzyýllýk kederimi
Ahmaklýðýma kaldýrdým kadehleri ilk defa bir öðle vakti
Kuþlar biliyordu,
Sen bilmiyordun...
Gemiler dönüyordu,
Sen dönmüyordun...
Eller biliyordu
Sen kýymet bilmiyordun...
Beni son kere þaþýrttýn
Kendini hiçliðe astýn da gittin...
Bu aþký piç ettin de gittin!
Sana hiç söylemedim ama
Dualarýmda büyütüyordum seni
Her gün azar azar bozuk para gibi harcadýðýn
‘Biz’e nazaran,
‘Sen’i koruyordum kendimce
Yaþadýðýn, yaþattýðým herþeye ihanet ettin
Son kurþunu anýlara,
Sözlerini boþluða
Sýktýn da gittin...
Þiirlerim topladý bohçasýný
Kaðýdý çýplak býraktýn da gittin...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.