ŞİİRDE SAKLI...

Maruzatýmý gölgeleyen bir sunumsun
Attýðým edepli kahkahada saklý
Ne þuhtur varlýðým ne de sihirli addedilir
Yalnýzlýðým.
Ben ki:
Göðün bekasý…
Sen ki:
Senle sürdüðüm sensizliðin dik alasý.

Hüznüme þerh düþer yanýlgýlar
Sekerim de bir bir
Düþler kaldýrýmýnda seni sadece seni düþler
Sonra evrene teðet geçerim
Kendimsiz bir dünya özlemi güttüðüm günler
Daha dün gibi
Kendime meylettiðim azaplý düþlerse
Bükülmeyen her bileði öpmenin ezikliði ile
Burkulan ayak bileðime sardýðým bir þiirdir
Sessizliðime nüfuz eden
Sancýlandýðým her gün doðumunda
Ve benim gemilerim Marmara’da batar
Ne Ege ne Akdeniz ne Karadeniz
Hem ne çýkar ne çýkar?
Saf kan saf bir Ýstanbul kýzýysam…

Kýzdýðým kadar
Kýzarýr yanaklarým
Aþk diye düþtüðüm her yolda
Baþ baþa kaldýðým imkânsýz aþklarýn ýsrarýnda
Sökün eden o özleme þerh düþer
Þiirler ekerim bir ekin vakti
Bir hazan vakti
Bir hüzün geçidi
Volta attýðým o karanlýk dehlizi
Bilemez kimseler
Ne ses ederim ne þikâyet
Ne þirk koþarým aþka
Ne de ihanet ederim yüreðimde saklý bu sýrra…

Düþümden düþer üzüm taneleri
Domates gibi kýzarýr
Yüreðin hasret yüklü haneleri
Yüküm aðýr
Yalnýzlýðým mubah
Sevgimse ömürlük
Bir þiirlik deðil asla
Þiirdir kanýmda gezinen
Alyuvarým i mgeler
Akyuvarým göðsüme saplanan þarapnel
Azgýn nefsinin kölesi olan berduþ gölgelerin uzaðýnda
Metruk heceler duraðýnda
Mahlasým yok mademki þiirler bulvarýnda
Sevk ettiðim duygular
Þiirle yaþar
Þiirle nefes alýr…

Þiir yer
Þiir içerim
Beyhude ruhlar sokaðýnda
Berduþ i mgeler safsatasýnda
Bilinmeze meylederim
Bir soru fabrikasýdýr dimaðýmdan taþan
Bir þiir resitalidir
Ruhumu hoplatan
Bir renksem en asili
Bir düþ isem azadesi
Sevgiyle hemhal
Þiarým nasýl ki aþk ve özlem
Ben en çok en çok imkânsýz aþklarý severim
Sýr tutarým müptelasý içime tuttuðum aynanýn
Sýrlarýnda sýrra kadem basar çocukluk anýlarým.

Azýcýk beyaz yaðsa saçýma ne ki
Karlar nasýl ki omzu zorlar
Nasýl ki daðýna göre de kar verir
Yüce Mevla
Kulundan iyi bilir kulunun içinden geçeni
Hamt ettiðim kadar
Dünde saklý isyankâr gölgeler
Þükrettiðim kadar
Namým da alýp yürüdü madem
Matemimle örülü saçlarým boynumu geçer.

Melodiler konar
Buklelerimden taþar
Ýsyankâr bakýþlar uzaðýnda kaldýðým kadar
Kýblemde saklýdýr mezarým
Kahrýmla ölüp
Gün doðdu mu yeniden gülerim
Acýmla baskýn
Açamadýðým kapýmla taþkýnlara meylederim.

Aþkýn ulvi týnýsýnda saklý
Mevsimin renklerinde
Vebali boynuma sýrlarýn
Sararan çiçeklerin gölgesinde
Göðün de tam merkezinde
Zýt kutuplarýn kýzý
Bazen Samanyolu
Bazen Kutup Yýldýzý
Manen zengin
Oysaki ceplerim delik
Fakir olsam ne ki dünya koþullarýnda
Bir lokma aþ yetmez mi söyle bana?

Bir de kaygýsýz baþým
Ben ki:
Anasýnýn biricik kýzý
Çocukluðumun kýzýl saçýnda
Açan çiçekler gibi
Yaslý gezegenin yaþlý kuþlarý
Bin yaþýnda olsam bile
Hala çocuk kalabilmenin telaþý…

Efsunlu bir gün ve döngü nasýl ki
Bana yazdýrdý bu þiiri
Yazgýmla iþtigal,
Azýcýk kurgulasam hayatý
Ýþte budur yalnýzlýðýmýn dökülen talaþý
Azýcýk asi
Azýcýk öfkeli
Ama sevecen ve sevgi ile hemhal
Bir eksende
Sonsuzluða þerh düþülesi evrende
Söküklerim ne ki?

Sökün eden sözcüklerden arda kalan
Son bir i mgeyle
Þiire ettiðim veda
Ýhtiþamlý bir hüzün iken þimdilik mahlasým
Þirin bir gülümsemeye nasýl da tavým
Demiz tavýnda dövülür madem
Mademki aþkýn yalýttýðý çok bilinmeyenli bir denklem
Israrla sevmek bu olsa gerek
Hele ki insan bir kere kavuþtu mu Rabbine
Sonsuzluðun amblemi
Þiirden çok þiir biçen yüreðinde
Ekilesi her hasat
Elbet son bulacaktýr da ezelden beri çekilesi bu sonsuz hasret

Kýblemde saklý yürek
En çok aþka namzet
Bir þiir ki dikilesi en rahat yelek…
Özümden çok özrüm
Öznesi olmak bu olsa gerek ömrün…


Sosyal Medyada Paylaşın: