Yaðmur yaðar bereketlenir topraklar, þenlenir, neþeleþir doða. Ama sen Kontrolsüz akan suyu setlemezsen, fazlasý büyüye-çoðala, sel haddine vara, cezalandýrýr insaný; „Korumayan kendini, hakkeder felaketi!
Sen rahat ve çýkarýn uðruna atmosferi delersen, ýsýna-ýsýna yanar küren! Buðulaþan sular yaðmur olarak yaðar, -hemde saðanak halinde- seller topraklarý sürükler, döker denize.
Kutuplarda eriyen buzullar, birde suya karýþan topraklar deniz seviyesini yükselir; Kýyýda kum ve karada toprak eksilir, adalar batar, göçmek zorunda kalýr insanlar. Sýnýrla, setle, kanunla korumazsan kendini, torunlarýn çekecektir derdini!
Küre Isýnmasý yakmaya göre doðayý, açlýk ve kuraklýktan kaçan insan dayanýr sýnýr kapýlarýna, senden medet ummaya; „Acaba Sýðýnmacý‘yý içeriye alsam mý, dýþarýda mý býraksam, yoksa suçlu ülkelere mi salsam?“ Sorularýna tek cevap; „Kim ekmiþse, o biçsin!“ olur ahbap!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.