çimen kokusu geçiyor nefesimin içinden
bulutlara isimler vermiyorum eskisi gibi
her þey eskimiþ
her þey anlamýný yitirmiþ gibi
gök gürültüsü çatlatýyor toprak anayý
anadan üryan rahmet yaðýyor
yýkanýyor ruhumun ayazý
ahhh Zemzem suyu olsaydý
kýrklanýrdý acýlarým
mavi gözlü bir çocuk göðsümde yatýyor
saçlarýmda annemin gülüþünden kýr çiçekleri
sol yanýmda babamýn kefeni biçilmiþ duasý
bangýr bangýr aðlýyor ellerimin kederi
yazdan ýrak mevsimin birinde
acýlarý gömmüþüm kalbimin en derin yerine
-sensiz üþüyorum-
son zamanlar
evlatlarýmýn tek bir kahkasý uðruna
ölüp ölüp diriliyorum
bahçemde koca kafalý ebruli pembiþ ortancalar
eþlik ediyor sabahý aþk geçen kahveme
tebessüm eden kelebekler dolaþýyor gözbebeklerimde
arýlar lavantalarýmýn eflatun çiçeklerine konup konup duruyor
vakit çok duraðan
gök yüzüne uzanma zamaný þimdi
uçaklar geçiyor
iki leylek dolaþýyor baþýmýn üstünde
rheindan firar etmiþ ördek ordusu koro halinde
en güzelinden aþk naðmeleri söylüyor
kederi de
aðlamayý da býrakýyorum bulutlarýn üzerine
kapatýyorum gözlerimi
demlenirken yazgým’ýn aþký
çiþil çiþil huzur yaðýyor
durma diyorum
durma
hâlâ yaðýyor
öylesine bereketli
öylesine güzel ki
anlatamam
hele bi gece olsun
ateþ böcekleri ömürlük dansýný ederken
kýrmýzý pabuçlarým elimde
sessizce kulaðýna seni ne çok sevdiðimi söyleyeceðim ...
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.