DOSTLARA VASİYET

Bilmiyorum ne zaman?
Nasýl ve nerede?
Eðer bir gün ölürsem,
Sakýn aðlamayýn arkamdan.
Zaten dökülen göz yaþlarýnýz,
Geri getiremeyecek ki beni.
Yazýk olacak göz yaþlarýnýza,
Akýp giderken göz pýnarlarýnýzdan.
Cenaze törenimi,
fazla görkemli yapmaya gerek yok.
Zaten param olmadýðý için,
O da olmayacak,belki.
Cenaze namazýmý kýlarken,
Soracak sizlere hoca efendi.
"Nasýl bilirdiniz bu mevtayý?"
Ýyi insan dý derseniz bu benim için kâfi.
Son yolculuðuma çýkarken omuzlarýnýzda,
Tabudumun arkasýndan kaç kiþi gelir bilmem.
Neyse,bu da önemli deðil zaten.
Yarým saat,bilemedin bir saat içinde,
Toprak altýna gömersiniz beni.
Baþucumda Kur’an okurken hoca,
Son suyumu ibrikle döktükten sonra topraðýma,
Ruhuma bir Fatiha okuyup ta,döner gelirsiniz evlerinize.
Dünya yaþamýna devam edersiniz.
Mezarý mý mermerle çevirtmeyin.
Bir taþ dikin baþ ucuma kâfi.
Bir kaç tane de,yedi veren gül fidesi.
Belki bir zaman için,çýkmam akýllarýnýzdan,
Ara sýra ziyarete gelirsiniz beni.
Sonra,zamanla unutursunuz.
Eh,ne de olsa dünya hali.
Öldükten sonra unutmuþsunuz çok mu...
Zaten,yaþarken hiç bilmediniz ki beni.

Erman Ulusoy
Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın: