Seni sormuþtum sana Beni göstermiþtin gözlerime bakarak; Yoldan geçen bir anayý, babayý… Sonra etraftaki evleri, yollarý… Yol kenarýnda ayakta durmaya çalýþan Bir yaþlý aðacý göstermiþtin. Güneþi iþaret etmiþtin gözlerini kapayarak. “Sen!” demiþtin, Sen neysen oyum ben…
Anlamamýþtým! Anlatamamýþtým…
Daðdaki çobaným, Tarlada çiftçi. Fabrikada iþçiyim. Ýnsanlýðýn temel taþýyým…
Kâinatýn yaratýcýsý tarafýndan Þu fani dünyaya gönderilmiþ, Etle kemiðim. Ben de ustalarca karýlýp, Sarýlýp niceleriyle Bir kuytuya Bir temele atýlmýþým.
Bilmiyorum hamurumu Yoðuran nasýl yoðurdu. Beni de bir ana doðurdu…
Sen ki iyiysen, güzelsen Karanlýkta fenersen; Eðer kötüysen, zalimsen Mazlumlarý ezersen; Ben oyum…
Sen evladým; Sen neysen Ýþte ben oyum…
08.11.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yahya Cumhur TAPCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.