MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Yitik - 121
İbrahim Çelikli

Yitik - 121



“-sen huradan get agam” dedi Dereyurtda
“-analýðým duyarsa,
þipler bobamam olacaða
bi ðören-mörem olu(r) neminazým,
deðilise;!”
öldüm bittim, kafam basmadý valla
çakýldým kaldým
deredeki Kocataþ’a varmadan
yurt edindim Dereyurdu
arkalarýndan bakamadým
dönmüþ getmiþ varmýþ
yeleser tepeyi
endiþesi “ikimiz” içindi,
mutluluk, huzur buydu..
birkaç adým yürümüþüm peþlerisýra
neçe sonra týrmandým eski yoldan
Sulakyurda, eski yola saptým
Kolantaþýn altýna varmadan.
kolladým baktým kaldým
huzurluydum, mutluydum
Ayþedudum, Ayþedudum
.
ekledi “analýðým, bobam duymasýn” diye
köylük yerde en büyük kabahat “kahpelik”
yakýþtýrýlmasý yeterdi
iþin içinde “analýk var”dý üstelik
zaten merhametsiz biriydi
“çamur atar, izi kalýr”
peþinden olmadýk kavga
kadýn bir türlü sýðdýrmadý
üvey kýzýný
bir demez beþ demez,
nihayet babasý üstüne varýrdý
o cadý kadýný bulsam o gün, tövbe tövbe!
gözünün yaþýna bakmaz ümüðünü sýkardým
bir þey yapacaðýmdan deðildi elbette
Ayþeduduma kýyamazdým
baðlandý elim kolum
ah ahh Ayþedudum
.
kadersizim, ardýsýra bile bakamadým,
koyup gidemedim, bir adým
oysa bu; O’nu son gördüðümdü..
Ayþedudumu.. öksüzümü
O öksüz ben yetim
kurbanlýk körpe kuzum..
masumum, bebeðim..
Ayþedudumm…
dünyalar güzelim
kara dutum..
Ayþedudum..

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.