şiire dirile.

.
.
.

biliyor musun
bildiklerime onay aramadan kendine evrili bir haldeyim þu an
dýþarda olan þeyler kendine güvenmem için içerinden sahneler kuruyordu
her þey yolunda mý sorgusundan çýkmýþ bir halde yuvarlanýyorum ruhuma
tarafsýzca oynuyorum artýk kurduðum bütün hayat oyunlarýna yorgun.

ben aþký ölmedim ki hiç
aþk beni öldü hep kendine
ben ondan o benden razý
saftýk birbirimize
kime ne

o bilinç durumuna göre okuma yapýyorum þimdi dýþarýnda
hafýzan düþünceleri olacakmýþ gibi indirirken zihin çukuruna
birdenbire kendinin farkýna varýp merhametlenebilirsin mesala
insan duygulardan sýnanýyordu bir kere bil istedim kendime

nefret yoktu ki hiç
nefret sevginin yokluðundaydý
yokluðunda eriyordu insan sevginin sýrrýna.
yokluðunda sevginin rengi çoktu.
ýrký cismi yoktu..

sevmek varmaktý hep yeniden aþka. ansýzýn topraða düþüp ekilen ebedi bir tohum. gönüllerde ansýzýn yeþeren bir gül. sevgi sýnýrsýz bir varoluþtan sonsuz alemlere açýlan bir ilim . sevginin bir baþlangýcý var.
sonu yok.

sevmek dünyayý gönlünden çýkarýp tüm evreni içinde kucaklayýþ
sevmek kalp merkezine kurulmuþ yüksek bir bütünlüðe uyanýþ
sevmek rengarenk bir ruh köprüsünde özüne eriþ
iman tahtasýnda ezelden alnýna yazýlýþ
sevmek kendi benliðinden ayrýlýþ
bir hüzün deryasýna dalýlý


sevgi senin ruhunda dirili.
sevgiyi yaþatan biz.
yaratýþ Allah’tan
yaratýlýþta baki




.


sevgi daima yaþar




.
Sosyal Medyada Paylaşın: