NAMLUNUN UCUNDA ŞİİR; ŞİİRİN UCUNDA İĞNE...

Muðlak gölgelerden düþen payýma ve iþte ihbar ettiðim
Ömrün telaþý bir rakkasenin tininde saklý
Nazý niyazý dinmezken o vaveyla
Elbet kutsalým elbet gurbetim elbet safiyet dolu
Benliðim.

Karamel t/adýnda acýlar
Aðýzda eriyen bolca boca ettiðim ömür
Gibi savruk benliðimden damlayacak
Son damla kanýma kadar
Kýtlýktan çýkmýþçasýna sevdiðim
Kaybolsam bile ýþýk bellediðim
Yolumda
Rotamda
Alamadýðým nabzýmda
O zümre ki: zalimin kör gönül gözü
O zümre ki: iblisin kara niyeti
O zümre ki…
Hasýlasý evrenin
Ýkrardan dönenin
Kaþýðýnýn kýrýldýðý
Bir bardak suda kopan kýyamet
Alacasý ruhun
Alengirli varlýklarýn
Albenisi mi yoksa hayatýn…

Ah, azizim: sen kös kös otururken mabedinde
Küsmeyi dahi beceremediðim cahil cesaretimle
Kaynakçam mademki ilhamým
Kaybolduðum kadar gözümü kararttýðým
O yasýn sancýsý diner mi sahi?
O yaþýn vebalini kim öder ki?
Hazandan çýktýðým yolda
Yaz mevsimine göz koyduðum
Haziranýn ilk saatinde kopan kýyamet
Hanemde
Nazenin varlýðýmla
Sýnandýðým kadar en çok sevdiklerimle…

Ey, azizim:
Gözlerin çakmak çakmak
Yoksa son sigaran mýydý gözlerinle yaktýðýn?
Son demi miydi mutlu hayatýmýn?
Güncem de güftem de unutuldu artýk
Miski amber kokan ruhunda yalnýzlýðýn
Son deminde sevdalandýðým kadýn:
Mahremim ve mihrabým ve miracým
Tevafuk eseri iken yaþadýðým
Ezkaza
Minnet etmediðim minvalde yasta
Elzem olanla iþtigal
Rabbime dönük yüzümde çalýþan sarkaç
Dolmadý mý miadým sahi?
Derlediðim bunca þiir ne ki ne?

Dertlendiðimi söylemediðim kadar da var hani sahibine
Ýþgali evrenin
Ýbrazý hüznün
Ýkazý Rabbin
Ýtimat ettiðim kadar da insanlara
Uðradýðým ihanetin
Var mýdýr söyle bir mahsuru beli bükülen dünyadaki
Adaletsizliðin?

Saydamým
Þeffaf ve de
Þecerem ve simyam ve kimyama dair baþým seccadede
Serpilen hüzne mi aðýtlar yakayým?
Yoksa boynu bükük içimdeki yetime mi?
Yetemediðim minvalde
Kaybolan yetilerim
Diþimin kovuðunda asýlý son saniyelerim.

Simasý tanýdýk hani aldýðým bu son yenilginin
Þiarý ufuk ve elem, tutulan nutkunum
Nükseden ansýzýn o feryat
Figaný sözcüklerde saklý iken saklý tutulasý dirayet
Ve iþte elimde sancak
Ve iþte baðrýmda saklý nice yasak
Yasak savdýðým deðil asla yasa bildiðim minvalde
Köpüren denize sunduðum son demimde
Ölümle örtüþen yalnýzlýðým
Öyküm sabýr
Öz verim saklý varsýn olsun batýl ve nankör
Bu insanoðlundan mý gelecek yardým?
Asla, yücelerin yücesine sýðýndýðým kadar
Yâd edilesi yâd ellerde sýnandýðým illa ki kader
Namlunun ucunda þiir
Þiirin ucunda iðne
Kanayan söküklerimi dikemediðim kadar da var hani…

Öfke nöbetinde iblis
Umudumu baltalayan nice insan ve taptýklarý kirli nefis
Nefesimi tükettiðim de doðrudur hani
Bir harf isem türettiðim nicesi
Lal alfabemde saklý tutulasý hikâyenin ertesi
Alý al moru mor yaslandýðým çöken daðlarýn nazarýnda
Bir çöl çiçeði olsam ne ki?
Dikenlerimden mustarip yaþadýðým bunca iklimde
Ýkilettiðim varsa yoksa
Nazým niyazým tüketildiðimden fazlasýyým
Tünediðim hiçliðin sarmalýnda
Nice kancýk yaþatmýþým meðer baðrýmda…

Aðrýma gitmiyor artýk baðlansa basiretim ne ki?
Aðýrlýðýmca altýn istedim de vermediler mi?
Oysaki bir gramdýr tüm varlýðým
Bu bedene dar gelen ruhum
Sarmalýnda umudun
Varsa yoksa koruduðum itibarým
Varsýn olsun tutulsun nutkum…


Sosyal Medyada Paylaşın: