Tebessüm ederek baþlamak isterdim Önce seni sevmeye Sonra þiire...
Yüzümde ki bu acýlar mý? Senden Bu çizgiler mi? dünden Bu hüzün mü? Geçmiþten, geçen günden Bir nebze Gülmek mi? Hepsi; toplasan toplasan bu günden ibaret
Benim kalýnca kalýn duvarlarým Senin ise inceden inceye çizgilerin Ben senin için kalýn duvarlarýmý yýktým Sen ise benim için yüzünü bile kýrýþtýrmadýn! Bu muydu sevmek?
…..
Dün ve gün Alnýmda ar’ýmýn mührü Yüreðimde sevmek sýzýsý Kalemimde yorgun bir sevmek öyküsü Ruhumda bir yaðmur serinliði varken Lanet okumak yakýþmýyor dilime
Dilimde takatsiz ninniler Týrnak uçlarýmda sisli geceler Ekmeðimin buðusu alnýmýn teri Yazýklar olsun Olsun ki sevgi emektir diyenlere…
Üþüyorum bazen Hem de üzülüyorum Saç boyamý takýntý edip Lanet ediyorum Senin katlettiðin körpe mevsimlerime Ve uzak dur diyorum dilime uzak dur Ama olmuyor, olamýyor Bir yaðmur sesiyle irkilip uyanýyorum Masumiyetin en derin uykularýndan...
Bazen Bir masal anlatasým Bazen bir þiir yazasým oluyor Yüzümde sýnýr tanýmaz bir gülücük Ve az sonra göçük altýnda yüreðim
Hani bir veciz söz var ya “Kulu kula muhtaç etmesin rabbim”
Bunca siteme raðmen Hakkýný helal et Sözcüðünü söylemek gelseydi içimden…
Ve sen inansaydýn Hak ve helallik sözlerinin gerçeðine…
#hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.