aðaç çöpü ile diþini karýþtýran hayata inat
topraðýn eteðine yüzümüzü siliyoruz
herkes biraz bilir; göðe göç nedir?
biliyoruz biz de yaðmur kuþuyuz
ruhumuz ölmez çiçek
bal rengi bir sevmek
görüþ alanýmýzdan epeyce uzakta denizler
sabaha kadar bakarsak bozkýra
zuhreder mi gözlerimizde Âli Ýmrân Sûresi
meçhullerle doluyuz
fakîriyiz bir vaktin
saatim, dünyâ için dönmede ýsrarda
periþan ediyor bi’ özlemek
kýlýftan kýlýfa sokuyor hâlimizi
kalbimizi bilmekle yetinsek
içimizin hâlisi kat’î sûrette sürur