Zülfikar Yapar kaleli
Bu sevda vefasýz, bu aþk yalancý
Kollar birbirini sarmýyor anne!
Balý imrenilen arý talancý
Zikrini hamt ile karmýyor anne!
Baðýmýzý basan yarlarýn suyu
Aktýkça kirletir arlarýn suyu
Sobran’ýn, Kalenin Hur’larýn suyu
Harþit’in baðrýný yarmýyor anne!
Doðru dedik, eðri gördük suç ettik
Varamadýk, her varaný koç ettik
Suçlu dedik baþýmýza taç ettik
Yürekler topluca vurmuyor anne!
Gözümüz göklerde kaldýktan beri
Yerlerde her saat gitmiþiz geri
Ve kart horoz, iþte acý haberi
Kimseyle meþveret kurmuyor anne!
Bir makam uðruna eðil ha eðil
Sen bizi terk ettin, biz seni deðil
Ne köyler köy artýk, ne de iller il
Hiç kimse ahdinde durmuyor anne!
Söz ile menzili görenimiz çok
Secdesiz, duasýz erenimiz çok
Çokbilmiþle, akýl verenimiz çok
Rüyamýzý hayra yormuyor anne!
Her an baðrýmýza saplanýr her ok
Gelip geçen trenlere bakan çok.
Üstümüzde salâvatýn duan yok
Þükrümüz menzile varmýyor anne!
Artýk saçýn yolup baðrýn döven yok
Gemimizde gayret eden, iven yok
Þu görkemli makamlarda güven yok
Kimse halimizi sormuyor anne!