tuhaf zamanlarda bakýyorum içleri incir çekirdekleriyle iþlenmiþ yanaklarýna...
ben sana sessizken rastlýyorum hep aydýnlýklar
ve nedense hiç duyamýyorsun tanrýnýn hediyelerinde ki benim ictenligimi...
sana çöl çiçekleriyle geliyorum zaman zaman
zaman ötesi bahçelerinden
belki de sana gülünç geliyor
kýs kýs gülüyorsun tatlý ve çocukça
gülüyorsun
çok renkli utanç oluyorum
kendimi palyaço gibi hissettiðim için...
bir parça karanlýktan dönüyorum diðer dünyana
enseme çarpan venüs
seyrini izliyor yýldýzlarýnýn
gülüþünden saçýlan...
bence bu çocukluða bir þefkatle yaklaþmalýsýn
çünkü diðer yüzlerin sana ait olduðunu düþünmüyor elindekiler
ve sanýrým hala elinde olduklarýnýn da farkýnda deðiller
senden dönmek istiyor sana bakýþlarýn
ve tüm ukalalýðým yanaklarýnda ki pamuk þekerden kaynaklý
ben suçlusun çünkü biraz
öyle sadece
ve cezasý sen olmalý
dudaklarýn çekmeli aðýrlýðýný
baþka dilde anlatamazdým
bu yüzden bozdum seyrini
tuhaf zamanlarda bakýyorum...
can-i
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.