Çok zor geliyor, Yaþamak yoruyor. Tanrým da çok þükür Dertlerimi verdikçe veriyor. Tanrým yoruldum! Duy beni, Bunaldým! Yaþamaktan Umut etmekten, Býktým usandým. Her gün bir þeylerden Vazgeçmeye zorlanýyorum, Ýlk aklýmdan Sonra hayallerimden Vazgeçtim Þimdi elimde son bir caným kaldý. Ondan da vazgeçmek istemiyorum. Ama çok zorlanýyorum. Hadi ölmeyeyim ama delireyim diyorum, Delirmek istiyorum! O kadar acý çekiyorum ki Deliremiyorum. Tanrým! Ya al canýmý hemen þu an. Ya da ver derdime derman. Korkuyorum inan bana Tanrým Bir delilik yapýp Yanýna gelmekten... Tanrým bu asla isyan deðil. Ama aklým baþýmda ve Moralim de iyi deðil. Bir demirci ustasýnýn tezgahýnda gibiyim. Diyor ki: "Sertleþmek istiyorsan, Ben vurdukça sen eðil!"
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurdan Kaplan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.