Eksik etmem...

Yavaþ yavaþ unutuyorum
Desem de inanma.
Sakýn unuttuðumu sanýp,
Sevince kapýlma.
Her bahar senle kavuþmayý,
Her güneþte ellerinin sýcaklýðýný arýyorum.
Denize, o mavliklere bakýnca,
Gözlerini arýyorum, görüyorum, duyuyorum.
Yani Poseidon’u sen sanýyorum.
Son bir notum var sana.
Ýnanmazsýn belki bana,
Adýnýn yazdýðý bir mezar taþý buldum.
Hayýr!
Ölmen deðil Tanrý’dan dileðim.
Çok gençsin ölmek için.
Önceliklerin var
Ýlk olarak benim aþkýmý, duygularýmý,
En önemlisi hasretimi iliklerine kadar hissetmelisin.
Arayýp, ulaþamamalý,
Peþinden koþerken,
Kenara býrakmalýsýn
Onurunu, gururunu en önemlisi de
Özgürlüðünü...
Ömrünü,
Bir hiç uðruna heba etmelisin,
Geri dönüp baktýðýnda
"boþuna çabalamýþým, o beni hiç sevmedi" demeli,
Kendi kendini yeyip bitirmelisin.
Her þeyde O’nu görmeli,
Onun için ondan uzak durmayý,
Öðrenmelisin...
Sonra Tanrý alýrsa canýný,
Gidip o mezarda yatarsýn.
Çünkü aþkýndan ölmek bedenen olmamalý,
Ruhen topraðýn altýna girmeli,
Ondan baþkasýna bakmaya tenezzül dahi
Edilmemeli,
Merak etme öldürmüyor tüm bu anlattýklarým,
Ama hayatta da koymuyor.
Koymamalý...
Ölürsen bir gün,
Senin ölüm haberin bana muhakkak gelir,
Kaygýlanma eksik etmem,
O güzel ve þiir eksik etmediðim
Ruhuna Fatihaný.

Yazým: 30.04.23 / 16.16
Düzenleme: 31.05.23 / 15. 06

Sosyal Medyada Paylaşın: