Diyarbekir

Bak yemyeþil baðlarýnda Diyârbekir’in,
Rüzgâr saçlarýný okþar serin serin.
Tarih kokan sokaklarýnda dolaþýrken,
Gönlümdeki sevgiye ahenkler düþer bir bir.

Seher vaktinde minarelerden gelen sesle uyanýr,
Gönüllerde yavaþ yavaþ huzur dolanýr .
Görkemli surlarýnda tarih soluk alýrken,
Diyarbekir’in her taþý masal anlatýr bize.

Taþlarýndan yansýyan asaletli tarihi,
Sýr gibi saklar aþklarý, acýlarý içinde.
Bir yandan türküler söyler ulu çýnarlar,
Diðer yandan türbeleriyle manevi kandilleri yakar.

Dicle Nehri’nin sularý kucaklar kenti,
Barajlarýnda yankýlanýr umman misali.
Hevsel Bahçeleri’nde güller dalgalanýr,
Ruhlar ram olur bu topraklara.

Her sokak tarihten izler taþýr,
Dar sokaklarýnda gezer aþklarýn gizli hikâyesi.
Çayhanelerde demlenir koyu sohbetler,
Çalan sazlarla sevdalar dökülür dudaklardan.

Ey güzel kent, senin her yanýn þiir,
Sana olan sevdam sonsuzdur, Diyârbekir.
Surlarýnda yürüdükçe tarihle iç içe,
Kâfiyesi aþk olan bir þiir yazmak istedim sana.

Sosyal Medyada Paylaşın: