DAR ELBİSE ( Zamaneye)

DAR ELBÝSE ( Þu garip Zamâneye)

Zaman denen dar elbise
Uruhumu sýkar oldu
Elli senelik piþmanlýk
Gözlerimden akar oldu

Yâr dedim ömrümü verdim
Baðrýmý yoluna serdim
Gün günü artýyor derdim
Ruh bedenden býkar oldu

Uyamadým þu asýra
Yetindim kuru hasýra
Gönlüme hüzün bu sýra
Duman duman çöker oldu

Ateþ yaktý otaðýmý
Mihrican vurdu baðýmý
Dert yýktý gönül daðýmý
Can kafesten çýkar oldu

Aðyar kaldým bu devire
Prim verir müzevire
Hayretten dönen nevire
Melül melül bakar oldu

Koyup gitti atam anam
Ýsyan eder düvem danam
Gül kokulu yeþil sunam
Kan çiçeði kokar oldu

Felek þu yakamý býrak
Çile yakýn neþ’e ýrak
Gönlümün iklimi kurak
Cayýr cayýr yakar oldu

Namertmiþ dost bildiklerim
Yalan imiþ güldüklerim
Yollarýna öldüklerim
Akrep gibi sokar oldu

Nurgül’üm aþk pazarýnda
Safmýþým dost nazarýnda
Sahipsizler mezarýnda
Toprak beni çeker oldu.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: