KABUL GÖRDÜĞÜM KADAR YÜCE MAKAMINDA...

Pedallarý öksüz kalmýþtý adeta sözcüklerin
Rehavet yüklü günde saklý dirayetim
Sensiz iklimlerin cabasý
Sus payý her söylemde saklý iken yalnýzlýðýn tebaasý
Öznemdin oysa öncemde
Özleminle fink attýðým o uzun yol
Pervasýz sefil aþkýmýn maruzatý
Bir yitim olduðunu göremediðim kadar
Hayatýn defolu sureti
Öksüz iklimlerden çýktýðým yolda
Yurtsuz sevdasýz ve meali yitik güncem
Gürül gürül akandý oysa öncem
Sonrasýz kaldýðýmýn ertesi…

Zýmba gibiydi sevgim
Zirzop gölgelere asla paye vermediðim
Defansý ömrün
Sýnanýrken dirayetim
Boðazýmda kalan her lokma
Ne de olsa þifa verecek olandý Lokman Hekim

Ah, nazenin gönlüm
Sevdam tüten burnumda
Sayacý kýrýk mabedimin
Solan gün ýþýðý düþtükçe peþine
Ýbresi yoktu artýk evrenin
B/ölündüðüm kadar evrelere
B/ölücü güçlerdi adeta
Çaputlar baðlayan düþlerime

Hazan ve hazin bir yaz günü
Mersiyeler silik methiyeler özlem dolu
Ýtibarým ve ihbarým
Ýhanete uðradýðým hayatýn geri kalaný
Rabbe düþkünlüðüm ve kavuþtuðum
Renkleri azat edemediðim bir gök kuþaðý
Bazen boca ettiðim beyazý
Bozguna uðradýðým kadar siyahýn dinmez iken nidasý

Solgun muydu çehrem?
Asla.
Düþmüþ müydüm elden ayaktan?
Haþa, Rabbim:
Mademki sendin baþýmý yasladýðým
Yaþadýðým kadar da yeþerecekti akan gözyaþým
Elbet nemli bir güzergâhtý arþýnladýðým yol
Aksi ne mümkün?
Yaþ aldýðým kadar yas dolduðum
Hem, mademki sendin hüzünlü kalbimin tanýðý
Kabul gördüðüm kadar yüce Makamýnda
Sarmalýnda hüznün
Umutla doðradýðým her lokmayý
Rahmeti ve nimeti nasýl ki sendin sunan fakir soframa
Oysaki ben zengindim hem de nasýl?

Ýnancýn muhteviyatý
Güvendiðim tek Dað idin madem karýn asla yaðmadýðý
Yaðmalansa neydi haznem hanem?
Yâd ellerde býraktýðým ýssýzlýðým ve annem
Dualarýmda saklý binlerce nida
Tek sözcükle evrildiðim gün ve gece
Þebboylar ve þakayýklar açýp da öterken neþe ile
Tüm kuþlar konan pencereme
Pervazýnda saklandýðým bir meal
Mevsimlerden sevgi ve umut ile hemhal
Göðsüme konan her duygu
Yarenim kalemimse adeta bir uydu
Bildiðim ruhuma eþlik eden nuru
Nasýl ki Sendin yaðdýran…

Uykulu deðildi artýk gözlerim
Kalp gözümün üstüne yemin ettiðim
Varsýn hüzün dolu olsun yataðým yorganým
Döþeðim ve baþýmý yasladýðým
Nasýl ki Kutsal Kitabým
Neþrinde yeni günün
Nesiller boyu sürgün edildiðim
Varsýn olsun hüzün mektebinin
En akýllý hüzünlü yolcusu
Elbet yasým da dinecekti yaþým da
Yalnýzlýðýmý sonlandýran Ýlahi Aþkýn
Kopup da geldiðim bu yalancý dünyanýn
Nasýl ki mensubu idim inancým ve niyazýn
Nazýmýn da dinmediði varsýn olsun…

Elem yüklü yerin göðün
Aralýksýz inlediði
Sýnandýðým kadar saklý
Tuttuðum dirayetim ve inancýn izinde
Var olmakla bir tuttuðum
Hiçliðimi sunduðum yüce Rabbime
Kabul görmek adýna iki cihanda da
Aziz olsun yeter ki insan
Haizi olduðu itikadýna gölge düþmeden
Baðrý yanýk þiirlerimin
Müptelasý bir kör kurþun olsa ne ki?
Varsýn seksin ruhumdan sonsuzluða
Umudun neferi bir kimliktir ki
Saklý tuttuðum kadar sevgi ve umudu
Kordan hecelerle ördüðüm bir ufuk ki
Tutulsa da nutkum kalemin konuþtuðu
Sadece ve sadece O, izin versin yeter ki
Yaðmalanmýþ ruhuma nasýl da yaðdýrandýr nimeti ve rahmeti
Asla da sorgu sual olmaz hikmetinden
Ereceðim en yüksek Makam tecelli etsin yeter ki…

Sosyal Medyada Paylaşın: