sevabýna sudaki balýklarý beslerken ben
gece boðduðum ateþ; hala nefes alýyordu
yüzeyde solungaçlarýn býraktýðý parýltý
nedense hep benden uzakta duruyordu
günlerden hangisiydi inan bilemedim
amma aðaçlar;diplerine güneþ sýzdýrýyordu
çiçeklerin bazýlarý manzaraya karþý
kuytuda kalanlar öndekileri kýskanýyordu
güneþle konuþmak için buradaydým
þu halime bak! gölgem karþýda uyuyordu
yanýmdan ayrýlmayan ýslýk,þimdi dudaðýmda
inadýna inadýna buruk bir veda çalýyordu