ZİYNETİMDİR İLAHİ AŞK...
Bir diþ izi midir bileðimde donan zaman?
Bir düþ kadar tesirli midir yoksa kimse yalan dolan
Ziyadesiyle eren hidayete aþkýn rakýmýnda saklý
Dolunay ve yýldýzlarýn bilediði yüreðim
Yanlýþa her düþtüðümden af dilediðim
Rengi uçuk günün
Annemin özlemiyle dolup taþtýðým
Anaç sevgisinde yalnýzlýðýn kabýmdan taþtýðým
Bir zümre ise zulme odaklý
Neylerim ben Rabbim olmasa?
Meylettiðimdir umut ve sevgi
Yýkandýðý kadar ruhumun zemzem suyuyla.
Bir nakkaþýn tarifesidir döngüde saklý Çýfýt çarþýsý
Bir gerçek bir hayal olsa bile ne ki ne?
Yalnýzlýðýn kesilen faturasý…
Ömrün emareleri var ölüm gibi
Giydiðim mintanýn sökükler var ruhumda koþan
Yýlký atý gibi.
Ah, beyzadem
Ah, meftunu olduðum sonsuzluðun
Tortusu
Ah, kýblem ve kabrim ve yanan kandilim
Ziyan olsa ne ki ne?
Ömürden arda kalan nice sure hutbe
Rabbime kavuþma telaþý ile askýya aldýðým zincirleme kaza
Bir birlik ise sevgi çemberine üþüþen duygular
Bir hare ise yüreðimde seken izler
Ah, beyzadem:
Sen ömür törpüm ukde kalan
Ýçimde
Ýçerlemediðim kadar içtiðim hüzün denen þerbeti
Sunandýr kalbime yüce Huda
Aymazlýðýnda hayatýn
Doðan aydýr haneme
Elbet kutsanmýþ hayatý þiar bilen umudu
Savsaklayan kimse ruhumu
Çýtasý daha da yükseldi umudun
Kâh hicran kâh yangýn kah figan eylediðim
Bir avuç bile deðildir varlýðým
Bir tutam saçýmý eþeleyen kâfire salladýðým bayraðým
Gönlün hem ukdesi hem kubbesi
Sessizce tavaf ettiðim yalnýzlýðýn kisvesi
Bir de zuhur eder mevsim
Bazen güzün tefrikasý
Bazen hüznün bitimsiz vardiyasý
Kasvetli göðün yalnýz tanrýsý adeta o kýrlangýçlar
Ve de leylekler
Gagaladýklarý kadar ruhumun da tapusu
Elbet saklýdýr kýblemde
Temaþasý bir günün
Tahayyülü asla mümkün
Olmayan ömrün bir araya da gelmez iki yakasý
Neþreden bir an ki
Nesri binlerce sayfaya tekabül eden kimliðimde saklý hicran ki
Arz ettiðim
Talep bulmadýðým
Arþý alaya çýkan yalnýzlýðým
Bir yer bir gök tavaf ettiðim
Hüzün dolu bir tebessüm ektiðim
Çimen yeþili gözlerinde benliðimin
Dað tepe aþtýðým bir zümre ki bekleyen kabrimde
Ah, beyzadem
Ah, nazenin sýrça köþküm
Yandýðým kavrulduðum
Yâd ettiðim dualarýma sarýldýðým
Asla da olmasýn ölüm türküsü
Asla olmasýn hüzün bu ömrün törpüsü
Anneme konduðum kendimden kaçtýðým bir ziynet ki aþk:
Evreleri ömrün
Geçiþtirdiðim günüm
Gökte saklý bir terennüm
Vadesi dolmadan daha da yaþasýn en sevdiðim…
Sevdiklerim saydýklarým
Omzuma konan ebabil kuþu
Evhamlý deðil asla
Bir kulum ki saklandýðým külliyemde
Bir kaza ki zincirleme duygularýn infilaký
Kaderim kederim tutuklu olduðum
Hayatýn bilinmezi ansýzýn zuhur eden
Bir mucize iken beklediðim
Tevafuk edecek yeni günde her harede
Mümkün mü kesmek ümidi Allah’tan
Bakaya kalsa ne ki ömür?
Bekasýný bilen Ýlahi Gücün nezdinde
Türlü türlü eziyete maruz kalsam da tutuþtuðum tek yürek
Bir minvalden diðerine her sektiðimde
Bilen içimi dýþýmý tahakkuk eden her zerremde
Ziynetimdir Ýlahi Aþk
Boynuma ruhuma doladýðým bir zincir ki
Beynamaz esintisinde kâfirin
Beklerim de beklerim baþucunda
Anne ikliminde açan bir çiçek
Solmasý muhtemel yeter ki töhmet
Altýnda kalmasýn yürek
Elbet her izin gizi
Sessizliðin gücü
Ruhuma eþlik eden umut ve imanda saklý
Sonsuzluða konmakla iþtigal
Ömrümden ömür gitse de…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.