Özlemek yürek yangýnýymýþ meðer
Sen deðer vermesen de aþkýma
Ben caným dan öte bildim sevdamýzý
Sen beni benden aldýn ya
Ben sana
Bir gün bile ah etmedim sevgili
Sevdim hem de seni senden de çok sevdim
Kalbimde umut gözlerim de yaþ
Bir gün benim olacaðýn günleri bekledim
Sen benim ömrümün hazanýnda açan gülüm dün
Seninle can bulmuþtu
Gün görmeyen gönül baðlarým
Oysa þimdi
Sonbahar mevsiminde lodosa tutulmuþ
Nereye sürüklendiðini bilmeyen
Kuru gazeller gibiyim
Nereye baksam sen
Nereye kaçsam sen
Seni nasýlda delicesine sevmiþim ben
Sipere yatmýþ bir militan gibi
Namlunun ucundan fýrlayan
Kurþun gibi sözlerinle
Ýþte o gün öldürdün sen beni
Unut diyordun, unut beni
Bir zamanlar sevdana yataklýk eden gönül
Tezgâhlarým da
Þimdi ilmek ilmek hicraný dokuyorum
Aþkýn salâsý olmazmýþ
Ruhu bedeninden ayrýlmýþ
Naciz bedeni kefene sarýlýp
Musalla taþýnda defnedilmeyi bekleyen ölüler gibiyim.
Hadi
Cesaretin varsa
Týrnaklarýnla kaz kabrimi,
Ellerinle topraða göm beni sevgili,
Göm ki yalancý aþklarýn otaðýnda yorulan
Yorgun bedenim huzura ersin
Artýk bu aþktan bize hayýr yok
Nasýl olsa sen þimdi bana deðil ellere yârsin.
Karacakýz Emi Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.