Hani nur inen ören yerlerinden
Doðmamýþ çocuklar
Yuvarlanýyorken ana rahmine
Henüz þafaklar derin uykusundayken
Tan yeridir doðum sancýsý
Eski libas gibi karanlýðý yýrtýyorken
Güneþ gibi gördüm seni ben
Ýnsanlýðýn miadýný var mý bilen
Zer’de Zerefcen’de ayarýný ölçen
Darasýný alaný varmýdýr bir gören
Varmýdýr sýr olsa bile anlatabilen
Hýfzeder saklýma alýrdým söylersen
Ve kim bilir anlardým belki de ben
Sýrdaþlýðýma güveni kavrayabildiysen
Kelimeler dudaðý terk ederya
Birbiri ardýnda
Sýcak bir dost eli uzandýðýnda
Bir gülümseme ve belki satýrlarda
Söz kýlýçtan keskindir ya
Mihenk taþýndadýr
Sabýrsa zýttý ayný meyanda
Beyazýn zýttý dýr
Siyahtýr ya
Ve lakin o’dur en yakýþaný da
Çatlamýþ topraklar vardýr’ da
Tek damla suya hasrettir ya
Rahmeti müjdeler bulutlar’ da
Üstelik masumlardýr
En ummadýk,zamanlarda
Çiseler biteviye göz pýnarlarýnda
Ve
Yeniden doðacaðým
Zümrüt-ü Anka kuþu gibi
Küllerim den yeniden.
Karacakýz Emi Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.