İZDÜŞÜM

Nice zamanlara düþtü gölgen
Nicesinde þarkýmýz oldu gözlerin
Ruhumuzun iz düþümüydü inci sözlerin
Yokluðun vardý sonra
Ekmeksiz günlerimiz kadar tatsýzdý
Dilsiz akþamlarýmýzý da yok sayamam
Hüzün zarif bir kadýn gibi inerdi
Mütemadiyen solardý yýldýzlar
Kan sýzardý mehtabýmýzdan
Zalimlere ýsmarlanýrdý ahlar
Endiþe hiç eksik olmazdý soframýzdan

Olur da bir gün yitirirsek fikrimizi
Ruhumuz terk ederse bedenimizi
Koparsan gönlümüzden
Sehven dahi olsa unutursak gamzeni
Döndükçe mevsimler
Döküldükçe takvimlerden yapraklar
Kül etsin bu ateþ ciðerimizi
Olur da bir gün kalýrsak kokumuza yabancý
Façasýný bozalým en mutlu tebessümlerin
Yýkalým Karun’larýn saraylarýný
Ýndirelim güneþin iðne oyalý örtüsünü
Ya da sindirelim kalabalýklarýn mutluluk görüntüsünü

Nice baharlar soldu buðulu bakýþlarýnda
Nice yüzler eskidi gönlünün gök aynasýnda
Kaburgamýzý çatlatan þairler de sustu
Özlemin büyüdü kundaksýz uykularda
Zamanýn þirazesine tünedi baykuþlar
Açýk hesabý olmadý bizde
Sevdanýn hudutlarýna sýðmayan hasretinin
Açýk yarasý oldu
Sancýsý yere göðe sýðmayan
Onurluca taþýdýk mahcup yüzümüzde
Kahrý lütuftu
Mirastý Mecnun’dan bize
Dizlerinde yeni dünyalar düþlediðimiz
Ritmimizin havai fiþekleri
His bahçemizi mezarlýk bilirler
Oysa parmak izlerimizden bile tanýrdý bizi tüm çiçekler...
Sosyal Medyada Paylaşın: