BİR ASKER GİBİ NÖBETTE...
Bazen bir iklimdi ayaðýmýn altýna serili
Örtünün gizinde saat tuttum:
Gecenin dili
Nasýl ki acýmasýz ve karanlýk ve baðnaz
Ölümü öptüm sevdanýn renginde
Aþklardý çaðýran adýmý
Çýðýrandý türküler yalnýzlýðým sol anahtarýnda
Saklý bir bilmece misali
Gamlý notalarýn da ýsrarý ile uçuþtum doðamýn gerçeði idi
Mademki þiirin g/izi…
Ýhtimamla sevdiklerimi serdim bu sefer þiire
Kuru dere yataklarýný da sulamayý ihmal etmedim
Yaþýmýn da yasýmýn da kývamýnda
Birikenleri yasa bildim ve mühürledim bu sefer
Yaralý yamalý kalbimin dikte ettiði
Her sevgiyi taþýdým derine
Yetmedi týkýþ týkýþ küfem
Ýzdihamda kaybolan gençliðim ve matem
Yüklü mabedim
Martaval okuyanlara da aldýrýþ etmedim
Çünkü ben en çok gerçekleri
Ah, bir de dinmeyen rüzgârýný sevmiþtim
Hayallerimin
Ve örtüþtüðüm gizi asla tehir etmedim
Sakýndým gözümü insanlardan
Kimse gözünü benden kaçýran
Üstüme alýndým
Mademki göz temasý kurmayacaklardý
Feveran ettim yüreðim
Yürekten yüreðe köprüler inþa edecektim ansýzýn anladým
Anlatmaya gücüm yeter miydi sahi?
Ya da ömrüm…
Dikte edilesi acýlarýn rüzgârýnda
Salýndýðým ruhumun saðanaðýnda
Yýkandým bu sefer
Bir derviþ gibi fikrimi zuhur ettim
Zikrime eþ deðer bir sevgi ile
Dikemediðim kadar kendi söküklerimi
Dilemmasýnda bilinmezin
Direktif veren kalem gibi
Ben ve de sözcüklerim de birer seyyah gezgin olmanýn muadili
Þu bitimsiz mevsimde
Þiirlerimi sürdüm ileri
Þahlanan ruhumu kamçýladý
Ýmgelerim ve her biri tebessüm ehli
Bir neferden de öte
Bendim gizin tekelinde saklý bir peri…
Makul olmayan ne varsa yaptým
Maðdur olmasýn diye nice cana sevgimle can kattým
Arsýz bir ýsrardý peþime düþen sevginin fendi
Bir fert olmaktan öte
Kucakladýðým kadar tüm evreni
Nasýl da nasýl da sýðdýrdým minicik yüreðime
Ne de olsa rüzgârýn hýzýnda saklý
Ne de olsa göðün Yýldýz’ý
Ne de olsa gösterdiðim sabrý
Kutsayandý mademki Tanrý…
Ve ertelenmiþ bir mutluluðu sundu bana ansýzýn evren
Kaideler ve gizler ve tebessümler ekili yüreðimde
Hangi duygumsa nadasa kalan
Nifak sokanlara da aldýrýþ etmeden
Öne sürdüm içimdeki bilinmeze
Denk düþen çocuk kalbimi
Sundum altýn tepside
Hala çocuk kalabildiðim
Hala sevgiyi masumiyetle dillendirdiðim
Dil yaram neydi ki?
Yüreðim yaðmalanmýþtý madem
Matemimle örülü mabedimden
Firar eden yaralý yavru bir kuþ gibi
Gagaladýðým kadar içimdeki yalnýzlýðý
Dik baþýmla dik duruþumla
Diklendiðim kadar kötülerin zalimlerin nazarýnda
Neye tekabül ettiðimden öte
Ötelenmiþ yüreðimden dökülen her zerre
Benim kývancýmdý benim asaletim…
Benim çocuðum benim dirayetim:
Vataným ve sevdam ve milletim
Ve bir Allah’ýn kuluna minnet etmediðim kadar
Korudum da metanetimi.
Top tüfek kuþanmýþ bir asker gibi
Nöbetteydim þartsýz koþulsuz
Sevdiðim kadar hürriyetimi
Vatanýna ve Ýlahi Aþka konuþlu
Bir rivayet deðildi taþýdýðým asa
Bir rehavet asla deðil gözümü bir dakika dahi kýrpmadýðým
Ödün vermediðim doðrularým
Dinmek bilmeyen nazým niyazým
Kayýtlara geçtim ben bu aþký
Maralý bir kuþ deðil
Masal kahramanýydý ruhumda uçuþan
Hayallerin duvaðýnda saklý matemi ve gizemi
Tek bilendi Tanrý
Bildirdiðimden öte bilindik en asil duygu:
Elbet kuþandýðým kadar Ýlahi Aþký
Kursaðýmdan geçense her helal lokma
Ne de olsa sevgimdi Lokman Hekimin ta kendisi.
Bir renk cümbüþü
Coþkunun nüansý
Aþkýn denk düþtüðü gün ve gece
Anbean büyüyen umudun ve tevekkülün tekkesi
Korunduðum da kadar da Rabbin Dergâhýnda…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.