Ben seni öyle çok özledim ki
Hasretini içime çektim memlekete her gittiðimde
Saçlarýna dokundum kesmiþ býrakmýþsýn odana öylece
Upuzundu
Dökülürdü omuzlarýndan
Her taradýðýmda
Çocuðum olurdun
Uzun süre sarýlýrdýn bana
Sonra hep aðlardýn
Sevinç gözyaþlarýn kirpiklerimi ýslatýrdý
Bir tek gülüþün
Hüznün bulutlarýný silip atardý
Âhhh ne güzeldin sen
Koslocaman kahverengi gözlerin
Mis kokulu þefkâtinle
Kokunu özledim annem
Cenneti ayaklarýma seren kokunu
Bugün anneler günü
Sensiz altýncý senem
Güneþ doðmadan sana koþan ayaklarýmýn dermaný yok
Yoksun
Ahh bu ne yoksunluk
Yoksulum anne
Çok yoksulum
Her þeyimi kaybetmiþcesine
Kapý önünde beni bekleyen annem
Yoksun artýk
Sesin yok
Gülüþün yok
Dualarýn yok
Benim sevinçlerimin baþ kahramaný yok
Lapa lapa kar yaðýnca
Gökkuþaðý çýkýnca
Bana seslenen
Acýlarýmdan öpen annem
Artýk hiç birþey umurumda deðil
Ne sensiz bayramlar
Ne anneler günü...
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.