Şiir... Belki...
içimde garip ve tanýmsýz bir þiir var
ama söz þiire dönmüyor...
ya da þiir söz olamýyor
kocaman derin bir boþluk ve boþluðu tanýmlayacak öyküleri kaybetmiþ gibiyim
konuþmaya yeni baþlamýþ ama sözcükleri henüz zulasýna dolmamýþ çocuk misali dolanýp duruyorum tuþlarýn üzerinde
kendimle kaçak dövüþüyorum, itiraf etsem ruhum zihnimin mahpusuna düþecek
sussam, zihnimin gürültüsünden kalbim çatlayacak
þiir diyorum
öyle oturup yazýlmýyor,
içine sevgili gerekiyor
þarap gerekiyor
özlem gerekiyor
aþk gerekiyor
kaç þiirden devþirdim bu adamý hatýrlamýyorum
kaç þiir yazdým aþksýz sevdasýz sayamadým
þimdi
gecenin koynunda sallanýrken bir o yana bir bu yana bedenim
yakalayacaðým hecelerden kelime ve kelimelerden cümle yapýp döküleceðim satýrlara
insan kendi gönlüne ne kadar yabancý olabilir ki
kaç yaþýnda terk eder gülüþlerini
sabahsýz býrakýr mý güneþi
susuz býrakýp kuruttuðu sardunyalardan özür diler mi her gün
asýlsýz ihbarlarla geçiyorken ömrü
þiiri mi sevgiliye yazar, sevgili mi þiir olur kendini yazdýrýr
onu da bilemedim
öyle iþte
þiirim
duygusunu yitirmiþ dizelerden oluþuyordu ve
sana dertleneyim dedim, þiir tadýnda
kendi baþýma
þiir beni
ben þiiri kaybetmiþten bu gece
belki maruzatýmý duyar da
üç beþ kelime iliþiverirler yamacýma
Biraz ondan biraz bundan bahsedip
sözü þiire ve aþka getirirler
Belki
hatýrlarým, tek notadan þiir yazmayý
tek kelimeden aþk olmayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.