Ebedi Armağan

Ey sevdam! Vuslat hayallerimden de çalýndý.
Bu aþk baþlarken son demini yaþadý.
Gözlerinde yaktýðým ýþýk, rüyamdý
Bakýþlarýn; gündüzüme, geceme sýðmadý
Sana dalýþlarým aklýmý baþýmdan aldý
Ýç çekip titrerdim de, halim kalmazdý
Dolu dolu akýttýðým gözyaþý, þifamdý
Kalbim halden anlamaz, çýlgýn ve sabýrsýzdý
‘Dur!’ derdim, o dizginlenmez þahlanýrdý
Aþamadýðý yalnýz senin barikatýndý
Dayanamadýðým; feryadýn figanýndý
Kýyamadýðým; gözlerinin iflasýydý
Coþkuyla koþamayýþým da ondandý,
Her adýmýn, taþýmasý aðýr bir kahýrdý
Kahrýn yaktý, yüreðimi yargýladý
Hasreti sürgüne yolladý, sevdayý astý
Gönül aþký tatmýþ, bitmez ki cezasý
Beraat ettim! Yasakladýn tutsaklýðýmý
Bana kendimi verdin, bir de sensiz yaþamý.
Saklayacaðým bu ebedi armaðanýný.

Sosyal Medyada Paylaşın: