Bana gülümseyen yüzleri aradým, sokak sokak gezinirken geçmiþte. Herkes baþka yerlere, baþka semtlere taþýnmýþ, kaçar gibi o yüzler.
Omuzum hep boþtu zaten, ýssýzdý ki baþým desen yaslý deðildi hiç kimseye, bedenimde uhrevî bir hasret, ruhum desen hiç buralý deðildi.
Burada olamayandým ama iþim gücüm mütemadiyen yüzler aramaktý. Fakat zordu bir yüze bakmak, onlarcasýný, yüzlercesini, belki önce, fark etmekti sadece.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.