Hasan aðam cipçiyne(n) yörüdüydü biri çaðýrdý, onun iþi çýkdý döndü bizi aþçýya ðötürdü üþ ekmenen, üþ tabak fasille herkeþ ekmek bandý, sildi süpürdü eyi de Hasan Abey, nereye?, nassý(l)?, nezman? kimi?, kime? herkeþ gasabadan beri yolboyunca bin-bi(r) malihülle ðurdu durdu.. hepiciði m(u)aahallak da, bellim-bellisiz baþý-sonu bizimki herkeþin bildiðinden baþga gýrk dilki dolaþýyoru gafamýzda bi(r) dilkinin guyrunun ötekininkine zerre bi(r) tamasý yok emme.. netçede bu bi boklu deynek, boynumuzda bi(r)nalet halkasý demek annaca(ðý)n isder dolaþ, isder bulaþ zabahýn ayazýnda bu ðibi donuyoz Söðütlüde yüzümüze avýç-avýç su çarpdýk ortalýk aðarmaya baþladý yavaþ-yavaþ.. n’olacak hiþ bilmeyoz, çünkü hiþ gonuþmadýk Hasan Aðamýn yüzüne bakamayoz Üseyin aðamla aðzýmýzý aþmadýk .. Hasan Abeyin yüzüne bakdým “-garýþma sen! öte yanna”, “o ðadak” dedi bek biþiy annamasam da annamýþ ðibi “hý hý” baþýmý aþþa-(y)okara salladým “düþüncez bakalým bi(r) hal çaresini..” köye varalakdan Cýngýdýkgoyaðýnda n(ih)ayet sen(in)ki ses verdi “-öte yüze aþýrý(rý)z olmazsa!” “öte yüz?” Çölovasý mý acaba Arýzlý mý Çaltý mý?, Yenice mi? yonusa Akdað mý? Eserardý’ndan Akþe(hi)r belini mi? “?” gaynar yað gazanýna düþmüþ gibi oldum yemin ossun, þart ossun zeynim garýnçalandý töbossun, garným a(ð)rýdý “anam avradým ossun” a(ð)zýmýn dadý ðaþdý nevrim bulandý valla Hasan aðamýn aðzýnýn caðýþdýsý baþýmýza ne ðelcek acaba nassý(l) bi þerefsizlik göze aldýðý . “-sahi Üsen” dedi “senin Çölovasýnda Gaziriden Arýzlýya göçennerden dýðdýðýnýn dýðdýsý bi(r) akraba yokmuydu onun o(ð)lu-mo(ð)lu yok mu” herifçio(ð)lu puþt o(ð)lu puþ(t) valla o da dediðini annamasa da heþ etiraz etmezdik ki “-var abe olma(z) mý” “-tamam iþde” dedi bi(r) daþda iki guþ vurduk desen (y)a” . Hasan Abe(y) gýrandan goca bi alama aldý zorunan gavþýrdý, avýþladý, sýkdý yoldan öte yanna fýldýratdý daþ kütelendi ðetdi yumbarlandý bayýr aþþa ellerini bir birine sürtelek sildi daþ yumbarlandý ðayboldu ðetdi. . seninki avýþlarýný aþabildiði ðadak aþdý, bi mühlet öylecene durdu nazarý dýkgatýmýzý celbetti barnaklarý açýk birbirine dokandýralak sordu “bu ne” dedi. biz de “aðýl” dedik o da “herkeþ evine daðýl” dedi. daðýldýk, anýnda daðýldýk daðýlmasýna da ? sanýsýn ayrý köylerden geliyomuþ da goya herkeþ birbirinden habarsýzýmýþ gibi hiþ kimse gasabadan, Ayýplardan yandan deði ben Gövcelliden yandan, Dehmendereden, Tollaryüzden Mereçeye çýlga yola sapdým, o Günsüze taraf ðetdi, Asarýn ardýna, goya Tokmacýktan, Yanbunardan yandan Depemalleye Üsen Abem de Gaziriden yandan Gocaduzladan Deremalleye köye ðelen öteki üþ ana yol Hasan Abeyin evi; daþ merdimenni; Allah var küssüðünen çok eme(ði)m geþdi gayrak daþlar Mullapak depeli Gaz Amad iþi gapýlý, camlý, kiremitli, emme bizikinner “gara bina” baya bildiðin tol, yannara gamýþ-gaydýrma file ev demeye þahit isder..
biþiyler oluyo da, ne? bilmeyoz; ne ðibi þeyler Üse(yi)n Agam da ben de kimse farkýnda deði(l)! her þey Hasan Aðamýn gafasýnda olmuþu-oluru geliri-ðederi önü-sonu o her þeyleri bili(r) hepiciðini hesab-ederdi inneden ipliðe saheti-sahetine- dakkasý dakkasýna el ayarý göz gararý ay-aydýn bu iþin sonu belli de! bek hayra alamet de(ðil).. emme elden ne geli(r) bindirildik alamete gediyoruz gýyamete Allah sonumuzu hayrede … hayýr dile gonþuna hayýr gele baþýna
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.