Aşk ve Ölüm

Kurutulmuþ iki güldür aþk ve ölüm
sensiz
þu ömrün sayfalarý arasýnda
Her günün akþamýnda koparýlýrken gölgem
gövdemden
bin bir acýyla
Penceremin ardý kavruk ufuklar

Her gece bir yýldýz söner gözlerimin
tenha karanlýðýnda
Baþka yarýnlar bulabilir miyiz?
Bir baþka köþesinde zamanýn
takvimlerde olmayan
Takvimimde dört mevsim sonbahar

Kayýp giderken ömür topraðýn
soðuk derin yüreðine
Çaðlarken yüreðim gözlerindeki denize
Nasýl bir nehir bir denizi özlerse
Aþk ve ölüm, iki liman denizlerimde

Acýya dem tutmuþuz tüm çýkmazlarda
Kendi gözyaþlarýmýzla sarhoþtur yürek
Sular suskun ve konuþan ateþtir
Küllerim savrulurken senden uzaða

Damarlarýmdan bir gemi kalksýn
Getirsin bana ellerini
Ulaþýlmazda biliyorum o ülken
Yüreðimin yanýk kokusu sinmeden
Sonsuza dek soðumadan ellerim

Bir býçak kýnýný arýyor üþüyor çeliði
Her nefeste uzaklaþýrken senden kefen
yelkenli gemim
Yolcuyum iki yokluðun arasýnda
Kendimsiz kýyýlarýna gönlün senden

Aynamda iki kiþi bir ben
bir de sensizliðim
Çoðalýyor düþününce seni yalnýzlýðým
Aþk ve ölüm, iki çiçek dalýmda açan
Ölüm, hayata sýðdýramadýðým
Ve hayatýma sýðdýramadýðým sen

Sosyal Medyada Paylaşın: