Allah seni inandýrsýn, hu an da oldu bak valla talla ne neyetimde ne tiyniyetimde o ana ðadak ne çoçlarýmýn ne benim aklýmda fikrimde böyle biþiy yoðudu kör þeytanýmýn tahi aklýna ðelmiþ deði(l) ne oldu?, nasý(l) olduysa oldu . baka-ðalmýþýþýn salak-salak, zuvutdum-sorutdum ðaldým baþýmýza ðelen hu iþe bak Allah var ya bi an þaþanladým, olmaycað oldu mu olmaz neytsen olacað oldu mu da gelir yemenden hasýlý; ne de(y)cemi þaþdým, durduk yerde; o takike, bizim iþ oldu haralda, nasý(l) olduyusa oldu da; oldu getti.. Hasan Emmimin elini öpdüm ya Hasan Aðamýn da “hayýrlý ossun gardaþým” dedi Üseyin aðam da “hayýrlý gademli ossun bizimo(ð)lan” ? “hadi bakalým, sen de gayýnboba olacan” . Gýr Hasan Emmiminen dünürlük ha? vay anasýna bizim Gaþ(ýð)ara iþi olmayýp-olmayýp da olunþa barabar höyle “n’oldum delisi oldum” bi anda kimbili(r); Alla(hý)n hoþuna getcek ne amel iþlemiþiyin ki bi ðurban keseyin önüþcek böðün ik-diba hayýrlý bi iþe sebep oldular bizim çete ýrafýklar hunnarý davet ede(yi)n bi horaz kese(yi)n yedire(yi)n-içire(yi)n deye ðeþdi içimden . her gelene diþini ðösderen “amadýn öküzü” ðibi alýþ(m)ýþý(yý)n kerasýnýlmaya hasiret getmiþiyin adam yerine gonulmaya insan bek tühaf oluyoru valla Ak Hatma bana boba mý deycek hinci ne yani hinci ben “gayýnboba” olcan öyle mi gövde ararkana dibimizde bulduk hadi o(ð)lum Gara Musduk; nayeti felek sana da “yörü ya gulum” dedi en sonunda ha? vay anasýna . “Allah ne murazýn varýsa versin Hasan Abey!” zýlgýdý yeyinþe barabar hemen sarýldým Gýr Hasan Emmimin ellerine Hasan abemin de, Üse(yi)n abemin de herkeþin ellerini öpdüm hemen hemi de kaþlar kere “Allah ne müþgülün varýsa sana da …” “tamam epap kes! uzatma senin Alý! hepimizin evladý netçede” dedi, gucukladý beni . “-eyi de; Gýr Hasan emmim de ossa öyle söz verip dee, olmaz-olmaz bu iþler hesabýnan kitabýnan deði(l) iki gün sonura bize yan cýzmaya ga(l)karsa ýngýr-zýngýr ederse” . “-bizimo(ð)lan bennen aþýð-atýlmaz valla o iþi Gýrhasan deði(l) dee var ya?, bu havalide “benin” deyen hiþ bi kimse hele de hele o(ð)lu ðýzý varýsaa? canýný diþine dakýp da göze alamaz o dediðini onun da gelinini-gýzýný aþýrývýrýz baþga bi yanna sen bi ta(ha) aklýna ðetirme öyle þeyleri adamýn sülalesini ortadan galdýrýyýn valla! Galdýrýmýyýz çe-te?”, “yeter ki sen emret: Hasan Abe!” .. “emmee onnardan Akhatmayý almak ha! az beri yeðidin harcý da deði(l), eyi de netçez hinci.. Ümmüyü nasý(l) gaydýrcaz bi yanna bi kere söz verdik Gýr Hasana?” söz verdik bi tefa, cayamazsýn pilavdan dönenin gaþþýðý gýrýlsýn . cavýrýn aklýna gaçarkana, Türkün aklý .ýçarkana geli deller bizim ki de içerkene ðeldi haralda.. taha doðrusu Hasan a(ða)mýn aklýna Gayabunarýnda taha yenicene demleniyoduk birer ikiþer tabi mesarif-hýzmat benden “gakýn len” dedi Hasan Abe(y) atladýk atlara, yelyopurdumuna dakýldýk peþine; gopuduk gopuduk.. ona etiþmenin etiþip de ðeþmenin nereðediyoz deye sorup-bilmenin imkaný-mimkaný mý vaa(r) böyle zamannarda, gafa a(ð)rýtmamak ilazým ya Hasan Abey ne derse o; o atýný topukladý, biz de dolu dizgin, dört-nala; anlamasak bilmesek de bi elden bi ele” .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.