“-esla düþüncememizi sormaz ilafýnýn üsdüne nokda ðondurtdurmazdý esla milim fazla ðonuþmaz bakýþýynan dediklerinin tafsilatýný tehnede Üseyin aðam sýralardý da sýralardý bi bakýþýynan ne zaman dedi bunnarý þaþ valla!; hafsalam almazdý!. elebaþýmýz Hasan aðamýn kýsýk gözle bi bakýþý yeter de artardý . hemen ordan sürdüð-atlarý öðnde her zamanký ðibi Hasan Aðam gene biz peþinde tin tin tin, o nere sürerse Üseyin Aðam onun iki boy gerisinde ben de onun gerisinde peþinden sürdüm, zaten dayýma onu týðlar düþünürdüm ya hu, bu aðalar aðasý Hasan aða kim-bili(r) gene ne dedi acabýna ola . Gýr Hasan emmim geçi güderkene Köytarlasýnda Tekkedenyüz’ün aþýdýnda yanýna vardýk, hep barabar! ben atlarýn baþýnda, easas duruþda bekledim onnar höyle ýralaþdýlar Hasan Aðam; selem merdi “selamun aleyküm Hasan Emmi!”, “aleyküm selam, Gara ye(ðe)nim” sonura merabalaþdýlar meraba-meraba-meraba-meraba . illem o tabaka, bize de illa biz caðara mý içeriz Hasan Aðamýn yanýnda ben Üseyin aðamýn annacýnda “sað ol emmi ben iþmen” dedi, üseyin aðamda ben de; “sað ol emmi ben de iþmen” dedim bana uzadýnca Üseyin Aðam yalýnýz ðaldýk mý isderdi, çýkarý(r) veri(r)dim, sömürü(r)dü valla “bak asdaným sakýn içeyin deme hu mereti Hasan aðama dakýlalý beri içerin(m) bi faydasýný ðörmedim i(n)sanýn ömrünü yeyo(r) valla ben de onu aþýtladýnca ilk iþ sarýlý(r)dým bu can duþmanýma . “buyurun gara yeðenner; bu üþ yeðit hayýrdýr biþiy mi oldu len; yonusa “cingen beyinin garý boþadýðý fakit” hanký yeller atdý sizi hu zamanda, ne iþiniz varýdý bu Allahýn daðýnýn baþýnda” “bizim þerinen ne iþimiz olur Hasan-emmi” durduk yerde Hasan Abey okardan duttu iþi . “emmi, sen bu köyün en akýllý adamýsýndýr biz düþündük daþýndýk, ne fakýtdýr sen de münasip görüþen yani bize “hý?” dersen” demeye ðalmadan “öðünde agasý var bizimo(ð)lan “kelp olayn olmaz” dedi çýkdý, eþþe(ði) yokuþa sürdü, senin Gýr Hasan “-yau o ilaf gýzýn öðünde gýz, o(ð)anýn öðünde o(ð)lan olusa o öyle denir” filen derken öteden beriden.. . Hasan Emmi deyceðinden geri galmadý yau ben de düþünüyon, bu iþ nasý ne-z(a)man, nassý(l) ðeldi buruya annayan varýsa beri-ðelsin valla Alla-hallaa? . “-hepimiz biliyoz o ðýz varýkana o(ð)lan baþgasýný almaz-alamaz, eski köye yeni adet olmaz o ðýz e(v)mizin gýranýna gelin olu(r)sa bu iþ; böðün olmasa? yarýn elerde bek garýn a(ð)rýdýr, olmadýk gan akýtdýrýr, her Allahýn günü, her öyün, her fýrsantda nize-gavga biziki abasýna hýzmata varmaz selem mermez, bayramlamaz onnar da bize hýrlý soluk-solumaz köpek gibi hýrlaþýlýr bi bizde de(ði)l valla gonu-gonþuda da dirlik-mirlik galmaz, bu iþ baya epey can acýdýr . haa; ben cümle ðapýmý öte yanna açarýn iki kerpiç keserin, Bekirlerden yanna bakan camlarý gaparýn emme köylünün yüzüne nasý(l)bakcanýz varýn onu da siz hesabedin, ben bu gadar bilirin, size bu ðadar derin gerisini varýn siz hesabedin!” . “yani önþe iþin bu cihetinin halledilmesi bertarafý ilazým deyon Hasan Emmi son sözün bu öyle mi?” “-bu da benim deði sizin meselemeniz yeter ki siz el atýn bi evelallah sedeyaðdan gýl çeker gibi halledersiniz! sen bu ðenþlere buyur sizden yanna gaygým yok evellallah sen bi “hý” desen olur maþþallah-subanallah” . “-ýhýcýk Üsenin yüzü, bi yanda emmisinin gýzý, öte yanda Musduðun öz be öz yeðeni.. onnar gabil ediyosa, sen de üsdelik akraba olacan da bu deligannýlarýn üçü içiniz alýyo, vicdanýnýz gabil ediyosa, benim uçu(n) da hava hoþ aða!” . “heþ meseleme yok Hasan Emmi!” “- eh madem öyle pilavdan dönenin gaþþý(ðý) gýrýlsýn ben de üsdüme düþen mazifeyi yapacan sözüm söz Hasan” . Hasan Abem diklendi, “-baþga bi köye gederse oluu(r) mu Emmi” “..?..” “-olur mu! deyon yani” Hasan Emmi “baþga türlü mümkünatý yok ki var mý..?” “-tamam! tamam öyley(s)e sen o iþi iþin o cihetini bize burak Hasan Emmi” döndü bana gayat zert emretti; “öp len.. öp Hasan Emmimin elini dur! önþe ben öpeyin bi ver elini öpeyin öpeyin Hasan Emmi” öptü gayat memnin, gayat hormetli öp len düðür bobanýn elini” .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.