ANKARA ELLİNCİ YIL PARKI

Ellinci Yýl Parký’na çýktým, bir Pazar günü,
Seyrederken etrafý, unuttum burda dünü.

Gözlerim uzaklarda, dinlenerek tarýyor,
Binlerce yýl öteden, tanýdýk yüz arýyor.

Nihayet, selâm verdim Engürü, denen Dev‘e,
Hacý Bayram, Agustun, Mabet olmuþ bu eve .

Ankara Anýt, Yalvaç, Uluborlu’nun eli,
Yanýnda postun seren, Hacý Bayram-ý Veli.

Hacý Bayram Camisin, avlusu dolu dolu,
Buraya gelenlerin havada, eli kolu.

Cennet bahçelerinden, bir çiçek dermek için,
Allah’a yalvarýyor, Tek, Nur’a ermek için.

Hýçkýrýklar, göz yaþý, boðazlar týkanýyor,
Gelenler, bu Mabedin, nuruyla yýkanýyor.

Veli’ye el eyledim, Karyaðdý’ya yürüdüm,
Üç Ýhlâs, bir Fatiha, üstlerini bürüdüm.

Mehmet Âkif Parký’nda birazcýk soluklandým,
Hacý Musa Camisi‘nde oturdum, Abdest aldým.

Ezanlar: “Allah Bir’dir!” diyerek yarýþýyor,
Minareler uzanmýþ, göklere karýþýyor.

Sarý Kadý, el ele, Âkif’in Mahallesi,
Altýndað beldesinin sanki altýn nefesi.

Sokaklar pýrýl pýrýl, bura halký pek yelmiþ,
Taceddin Dergahý’na, duyan kadýn, kýz gelmiþ.

Buraya inenlerin, ruhlarý dinleniyor.
Gül bahçesi her taraf, gönüller þenlenleniyor.

Kimler gelip geçmiþler, çok ünlüden izler var.
Tacettin, Âkif, Muhsin, Yörük Dede, uzlar var.

Ellinci Yýl Parký’ndan gezindim Ankara’yý,
Al-yeþil ve siyahlar bürünmüþ, can karayý…

Ýçimi delip geçen gözlerleriyle, bakýyor.
Ellerim býrakýrken, yüreðime akýyor.

Kucaklaþtýk, sarýldýk, kor gibi döþü, baðrý,
Teninin kokusundan, yandý, yýkýldý Çaðrý !..

Saçlarý, salkým söðüt, rügarlar savuruyor,
Dokundu alev alev; kor, ateþ kavuruyor.

Rüzgâr kýskançlýðýndan, havayý körüklüyor.
Çaðrý’yý, betonlara, çarparak sürüklüyor…

Ankara, büyülüyor, beni, benden alýyor;
Ayaklarým yürürken, gönlüm orda kalýyor.

Yürüdü,uzaklaþtý, dedi: “Adým ANKARA!”;
Bir sýkýntýn olursa, gel beni burda ara…
19 Eylül 2010 Ankara/Erzurum Mahallesi

Sosyal Medyada Paylaşın: