Mezalim-i Kübra

Saç tarayanda bile vardýr kendine göre bir hüner
Bu topraklara doðmadý senin gibi namerd bir beþer
Sana baka baka karardý Ak Saray’ýn billur taþlarý
Seni göre göre kapandý cennetin Firdevst kapýlarý
Ey tek meziyeti elini açmak olan þaki
Hakkýn tokadý düþürecektir elbet maskeni
Yüzünde gayri samimi bir tebessüm belirir ki
Asýlýyorlar sanýrsýn aðzýna vurulmuþ gemi
Bir yürüyüþü var ki dünya görmemiþ böyle erkek
Görsen, sanki develerin önünde giden bir eþek
Dineliyor sýrýk gibi, sanki ölmek istemeyen bir mevta
Beklemekteyiz ne zamandýr patlayacak iþkembesi, hatta
Çoktandýr sönmüþ gözlerinin þerri, diyeceðim amma
O bakýþlarýnýn tasviri, bitkin düþmüþ bir akbaba
Bir elinde hak din Kur’an, diðerinde taze helva
Ýstiyor hala gözleri baðlý kadýný koynunda
Takýyor gözlerine çift taraflý simsiyah filmi
Sanki memleket ‘yeterince karanlýk’ deðil gibi
Etrafýnda tavaf eyleyen bir tümen penguen kýlýklý þaþkýn zebani
Taþýyýn beni dese taht-ý revan edecekler bindiði siyah merkebi
Canilere bile bakamaz olduk artýk art niyetle
Ne yapsalar yetemiyor bil, kalýyor hepsi çetrinde
Açýyor aðzýný amma yumamýyor gözünü korkudan
Adým adým yaklaþýyor, kaçamayacak büyük sorgudan
Bitmiyor bastýðýn yerlerde ne bir ot ne bir nebatat
Be adam ne bir aþ býraktýn milletin aðzýnda ne bir tat
Açýlýnca aðzýn, süzülüyor diþlerinin ardýndan semdar çatallý dilin
Ne bir nefrettir ki þýpýr þýpýr damlýyor yerlere semlendiren kara irin
Þehit kemiklerinden çatýlmýþtýr o parýldayan taht unutma
Çektin bütün kaynaklardan suyu, bari bataklýklarý kurutma
Görünürde yok ümit, gayret, yaþama sevinci, sefa, sevda, hülya
Biçtin ve ezdin bütün güzel çiçekleri gülünden erguvanýna

Ses edenin boynuna çalýndý çelik adalet
Karabasan gibi çöktü muhakemeye atalet
Nice þafaklarý iftihar ile seyrederken bu milletin gözleri
Söz etmez güpegündüz soyguna kalkýþan hýrsýza, lal olur dilleri
Ne çýkýp haykýrabildi hakikatleri Ýmam-ý Azam gibi bir bediüzzaman
Ne biri kalkýp da konuþabildi bu vatanda Cad bin Dirhem gibi, bilmem kaç zaman
Görünen o ki çok yakýndýr dindirilecek kulaklarca hâlâ iþitilen ezan
Dindirilsin, dindirilsin ama bitecek mi bu halkýn dilindeki onmaz suizan
Saklanýr da bilinmez bu ülkeyi yöneten mahlukun ardýnda bir hayalet
Ey gözleri hala görmeye devam eden ahmak! Otur, düþün de bir hayal et!
Nedir bu sýðýndýðýnýz derin sessizlik, nedir bu uyuþukluk ey halk-ý cevamid
Ne çabuk unuttunuz hakkýn peþinde can veren ecdadýnýzý, oldunuz mu’temid
Yok mu bu Mezalim-i Kübra’yý gördüm diyecek vicdan sahibi, vatansever, açýk sözlü bir þahid
Ýlle de binlerce kapýnýn tokmaklarý mý vurulmalý, getirilen tabutlarýn içinde þehid
Çalýnmadý mý bilmezsiniz itibarlarý yerlere; Karunlarýn, Firavunlarýn
Sonu gelmez mi sanýrsýnýz satraplýklarýn, en ihtiþamlý imparatorluklarýn

Bilmez miyim ben ne diye nefes alýrým hala bu topraklarda
Yoktur benim soyumda bir kalemzen namýný bize vermiþ ola
Sayende erittik bir atasözünü daha sinemizde, söyle!
Su uyur amma dost uyumaz bu diyarlarda bu zamandan böyle
Öyle ürperiyorum ki bir kaza kurþunu deðecek diye gudubet yüzüne
Alný ak içi kokuþmuþ terk edeceksin bu devraný ve kavuþacaksýn üne
Ne idam yýldýrýr beni bu hak davadan ne zindan ne bürad hapis
Ben nefes aldýkça çarpacak suratýna bu mýsralar melun habis
Ýþitiyorum çatýr çatýr çatýrdayan seslerini yüzen ve uçan kasýrlarýn
Unutmayýn ta ortasýna dikilecektir tüm bu yaþananlar bütün asýrlarýn
Bu vatanýn baþýna ne bir þehzade gerektir ne bir gürgan
Bütün yollarýn týkandý geçit vermeyecek sana bu erkan
Geçirdin ellerine Ýslam eldivenini, sandýlar seni cennan
Nereden bileceklerdi ortalýðý kasýp götürecek kan revan
Sonu gelecektir elbet bu karanlýk günlerin, sürmeyecek bu hezeyan
Umarým bir daha olmayacak verilen bunca emeklerin hepsi ziyan
Sosyal Medyada Paylaşın: