Hayatýmýn aðýrlýðýný sýrtýnda taþýyor kelimeler
Yazdýkça birer birer yükümü atýyorum
Ellerinden kavrýyorum anýlarýmýn
Uçuruma býrakýyorum
Hiç ziyaret etmemek üzere
Kapatýyorum üstlerini
Son kez âminsiz anýlarý dualýyorum
Ela gözlerine vurulmuþtum önce
Kaþýna, diþine, sözüne
Saçýnýn sarý teline
Radyodaki türküye eþlik ediþine
’’Kýnalý yarim’’ Deyiþine
Dediðim gibi
Bu son anýþýmdý seni
Þimdi çukurdasýn ve üzerin örtülü
Yine de
Yine de
Yokluðunun adý cehennem
Varlýðýnýn da öyle
Müjgân Akyüz Dündar