BENİM BAYRAMIM...
Rengim…
Mubah bir iklim bellemiþken seni
Seðiren gözlerimden fýþkýran her kývýlcým
Yedi ceddi ömrün ve sevgimdir benim felaketim:
Aþka sadýk hüzne tanýk mabedim
Yürek iklimimde seken her duygu
Kimi baðnaz kimi münafýk
Telli duvaklý duygularýn yok asla bir muadili
Ýçimi kemiren hüzün
Semtin söküklerinde saklý g/izim
Eþrafým ve isyaným ve yalnýzlýðým
Kemikleþen hasretim kendime özlemimde
Semiren duygular
Nidasý duyulmayan yitik kýtalar
O coðrafya ki içimde saklý
Ta ezelden
Ebediyete intikal eden
Sevdiklerim,
Çalýnan hayallerim
Çalsa bile sazým
Yok iþte tek sözüm
Özümde saklý kasvet
Yalnýzlýða delalet bir bayram gününde
Yenik düþtüðüm…
Adeta bir kýyamet, gözlerini bürüyen insanlarýn
Sözlerinde nasýl da var noksanlarý
Samimiyetsiz ve kadersiz ve selameti yitik
Ah, mevsim bahar olsa ne ki?
Seccadem ýslak ve nemli
Her düþ her gülüþ her sevgi
Nasýl da çalýntý bir mimari
Ýnsan denen öbekleri
Ötelendiðimden de beteri
Önsezilerimle bulduðum yolumu
Kalp gözüme sadýk bir ölüyüm ben
Ölümsüzlüðe yýllardýr nazire eden.
Kalemim ve ben bitik:
Bir arada yollara düþtük
Madem
Matem dolu niyazlarým
Mabedimde mutluluðun ýskalandýðý
O can pazarý ki
Yüreðimde vuku bulan rüzgârý
Ve insan izlekleri
Samimiyetsiz nasýl da öfkeli
Teþbihi ve tespiti ve tarifi yok asla yaþamýn
Yandýðým kadar yakýn çok yakýn durduðum mezarým
Kabrim ve kalbim iç içe
Mesnetsiz ithamlarsa can yakar derinden derine
Tebessüm ekmeliydim oysa mýsralarýma
Þiirlerde can bulduðum nasýl ki çok belli
Canýmdan can gitti gideli…
Cansýz feri aþkýn
Cemalimde saklý sessiz feryadýn
Ayak izi
Yüreðin sitemi
Sinemden simama seken her yaþ
Yaþýmdan yasladýðým baþýmý o beylik telaþ
Yürek ki devasa bir naaþ
Bahar bellediðim günümü
Betimlemelerde saklý mahzun gülücüðümü
Kundaklayan o minval ki
Miadý dolmuþ mutluluðun yok tek muadili
Sere serpe yazdýðým
Sapla samaný ayýrt edemeyenlere lafým
Bir de bir de
Aþkýn ve sevginin kerameti
Çýkamadýðým kereviti
S/onsuzluðun yolcusu ve müdavimi.
Aþka askýntý hüzün
Hüzne tanýdýk yüzüm ve örtüm
Ötüþen sözcüklerden inþa ettiðim mabedi
Yýkanlara, yakanlara ilk ve son sözüm
Sözcüklerimdir baðcýklarý ömrümün
Yiten bir gün bir bayram daha
Uyruðu kayýp ve tanýþýz mýsralarda
Saklý bir tülüm ben
Uçuþan
Ýçin için tutuþan
Tüten dumanýyým þehrin
Þiirlerimse kirvem, saðdýcým
Sadýk olduðum özüm ve Rabbim…
Semadan yere dökülen her zerrem
Bir yýldýz iken ufkunda devinen
Naralar atan bir kabadayý, semtin sakini
Sözcükler ve insan izlekleri
Kayýplara bastýðým parmak izim
Kaybolduðum kadar kaybettim de son þansýmý
Sirenleri öten yüreðin müdavimi
Ýþte kalem
Ýþte þiir
Ýþte ben…
Iþýyan gözlerime konuk ettiðim kadar cihaný
Çeperinden sözcükler akan yaram, yüreðim ve yamam
Yârim yok dünüm yok
Günüm de iklimim de
Mealim olmazýn oluru bir hayal gücü
Hani olur da dokunurum en tepede saklý o gizeme
Sindiðim deðil
Sindirdiðim hiç deðil
Siðili sözcüðün
Bazen yoksun bir nida
Yok yere yok sayýldýðýmýn ardýndan
Peþine düþtüðüm cenneti
Bana bahþedecektir illa ki Huda
Belki bilinmeyen bir zamanda, mekânda
Boyutsuzluðuma gölge etmesinler yeter ki.
Ha bu gün ha yarýn
Yolumun kesiþtiði Rabbim, sevdam, kayýp yarým
Çocuk yanýmla asýlý kaldýðým semanýn dahi
Sessiz kalamadýðý
Yaðan yaðmura, kadere, Rabbim teslimiyetim
Ben bu dünyaya mutlu olmak için gelmemiþim meðer
Huzurum saklý huzurunda Rabbimin
Huzmelerinde kayan bir yýldýz misali
Sözcükler ve sevgidir evrenin tek serveti, minvali
Sevdiðim kadar sevildiðime þahit
Ýlla ki kavuþacaðým rahmete, Rabbime…
Kopup geldiðim ömrün nezdinde
Yitik bir sözcük, çiçek olsam bile
Öylesine açacaðým ki hidayetin indinde
Asla da solmamak, sönmemek adýna
Neferi olduðum yüreðin ferinde saklý sonsuzluk
Varsa yoksa yol aldýðým Allah yolunda
Bayramýmsa Rabbime kavuþtuðumda saklý
Sakar sevdamla
Seken yaþýmla
Seðiren gözümle
Asýlý kaldýðým Ýlahi Aþkýn yoldaþý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.